Riaza, Spanje

Vandaag naar het dorp gelopen zo een drie kilometer verderop. Het bleef maar regenen en nadat ik doornat was, omgedraaid richting caravan. Eerst lunchen en dan vanmiddag nieuwe poging.

Nu met de auto, want het druilt nog steeds. Het is een prachtig dorpje. We schieten wat plaatjes. Kijken even in de kerk bij de kerststal en kopen een broodje bij de plaatselijke bakker.

 

 

Zo een typisch Spaans plaatje.

Vanavond is de jaarwisseling.

Al met al was het een Jaar wel. Beide vaders overleden, geplaagd door ziekte in famillie en vrienden kring. Fred lekker vrij en dat is een feest. Daardoor kunnen we weg.

Dus wensen wij jullie allen veel gezondheid toe, veel liefde en plezier. Het leven gaat echt te snel voorbij.

Bordeaux – Riaza (Spanje).

We rijden over de Delta bij Arcachon. Het is hier enorm vlak, met een sumiere vegetatie van duingras. Dennenbomen zijn aangeplant. De wind is gaan liggen en we trekken makkelijk 100 km per uur. Ik merk op, wat gaat dit lekker, als er geflitst wordt. Fred zegt dat vrachtauto's boven de 3500 km niet harder mogen dan 80 kilometer. Geldt dat ook voor ons​, want we zijn zwaarder dan 3500 kilo. Ik hoop van niet, ander ligt er een bon. Dus buurtjes graag de post in de gaten houden, want dan zullen we moeten dokken. Aangezien het een péage is, mag je er met een caravan 130 rijden en dan zouden we binnen de limiet zitten.

 

Door naar Spanje over de Picos del Europa. Prachtig de bergen en de uitzichten. Hier willen we ooit nog eens fietsen en wandelen. Door richting Madrid. Over de hoogvlakte gaat de tocht. Het is hier niet zo uitgestorven als Fred verwacht had. Her en der dorpen met mooie Spaanse Hacienda's. We stoppen in Riaz, een heel oud dorpje en besluiten hier drie nachten te blijven.

 

Bordeaux

Vandaag op de fiets naar Bordeaux geweest. Het is lekker om even de spieren te spannen. Het zonnetje schijnt en het trapt lekker weg. Fred neemt de leiding en ik had mijn klok erop gelijk kunnen zetten, natuurlijk naar de verkeerde kant. Mijn GPS biedt uitkomst, wat ben ik hier toch blij mee. Ik ga eigenlijk nooit zonder dat ding weg, nadat ik ooit beland ben in een moeras, een ondoordringbaar bos, een wei met een stier erin die we moesten oversteken, nog maar te zwijgen van de kilometers die we omgefietst, gelopen hebben. Toen had ik nog vertrouwen in zijn kompas kunde en oriëntatie gevoel, maar helaas heeft de tijd dat ingehaald.

We fietsen langs de Garonne richting centrum. Er lopen veel mensen te genieten van de zon op de kade. Er is een groot skatepark voor de jeugd. Onze fietsen wekken belangstelling.

 

 

 

 

Het oude centrum is mooi, grote huizen. Je kunt zien dat het een echte handelsstad is. Het beursgebouw is net een paleis met een centraal gedeelte en twee zijvleugels. Groots.

 

 

 

Bordeaux heeft onder de oorlog veel te lijden gehad, ook het antisemitisme vierde er hoogtij. Pas in de jaren 90 komt het uit het slop, met de renovatie van de stad en de oude kades.

We lopen over de kerstmarkt waar veel lokale producten worden aangeboden, natuurlijk wijn die beroemd is. Mooi handwerk, tassen, snuisterijen. We kopen een crêpe, eten 'm op en fietsen daarna naar huis.

 

 

Tours- Bordeaux

Het is een druilerige dag dus een goede reisdag. We staan relatief laat op, maar maken dit goed door de koffie al rijdend te gebruiken. We willen richting Bordeaux in de hoop dat het weer daar iets beter is.

Al rijdend, denk ik terug aan mijn jeugd. We trokken als kind met de door mijn vader zelfgebouwde caravan, richting de Cote d ''Azur. Er bestonden toen nog geen péages maar twee baanswegen, het was een weg die slingerde door dorpjes. In de dorpjes stond op ieder hoek een flique, scheldwoord voor politie. En weh je gebeente als je maar een kilometer te hard reed, want de boetes waren toen ook al fors. Onderweg stonden we vrij, op de meest vreemde plaatsen zoals een kerkhof, een plein voor de kerk of ergens op een weiland.

Natuurlijk waren er veel minder auto's dan nu, autorijden was toen voor liefhebbers en de dokter. ( de jaren 50). Mijn vader was een early adaptor van de auto en een Amerikaan was weggelegd voor zigeuners en dokter Mighorst zoals de mare ging.

Mijn vader reed meestal, soms mijn moeder, op de voorbank zaten mijn zus en mijn broer. Ik zat achterin samen met mijn moeder. Ik herinner me de achterbank, omdat ik daar languit op kon liggen en slapen tijdens de reis. Verder zat ik vaak te breien en heel wat truien zijn zo gecreëerd. Verder leek de snoepvoorraad onbeperkt, waarschijnlijk om ons rustig te houden.

De tocht duurde drie a vier dagen. Op het moment, dat we door het rode Morengebergte trokken wisten we dat het strand nabij was. We stonden 6 weken vrij aan het strand van Ramatuelle, dat kon toen nog. Water werd aan de pomp in het dorp gehaald en gas hadden we bij ons. Hier leerde ik Frans spreken en snorkelen. Mijn vader was een fervent visser vandaar dat de boot ook meeging.

Hierbij een plaatje van de combinatie.

Van Bresles naar Tours,

We gaan verder naar het Zuiden. Bresles blijkt een aardig Frans dorpje te zijn.

Er is een gezegde, dat alle wegen naar Rome leiden, maar voor ons werd het Parijs. Dit hadden we nu net willen voorkomen, door met een grote boog rond Parijs te rijden. Bij het instellen van onze navigatie lijkt het ook goed te gaan, totdat.......de péage ophield et voila Paris.

Het resultaat is, dat ik midden in Parijs rijd. Naast de Seine notabene. Gelukkig is het geen spitsuur maar het blijft spitsroede lopen. Het houdt maar niet op die Seine. Ik kom langs La Défance een prachtige futuristische omgeving. Hier ben ik vroeger nog met mijn zoon geweest, mooie herinneringen. Fred schiet nog snel wat foto's door de ruit. Als het controle lampje gaat branden, dat we toch echt moeten tanken, denk ik, -waar doen we dat hier-???? Ik krijg het er warm van en de opvliegers liggen toch al een eind achter me. We zien wel pompen, maar die liggen haaks op de smalle weg, mijn draaicirkel is te groot om zomaar af te slaan. Nog 25 km vertelt het lampje. Gelukkig is de redding nabij en vinden we een pomp, waar we wel kunnen tanken al blokkeren we de hele weg. Dit geeft natuurlijk Frans getoeter, maar voor ons is het ook overmacht.

Na de lunch neemt Fred het stuur over. We zitten op de péage. Het waait nog steeds erg, 80 km is de uiterste grens om alles stabiel te houden. Maar we hebben de tijd en onder het genot van een mandarijntje en een pakje chocolademelk kachelen we rustig verder. We vinden een camping bij Tours.

Na de thee gaan we op weg voor boodschappen. Ik laat de kerstverlichting aan. Als we terugkomen in de duisternis ziet de Airstream er zo uit:

Internet 2de Kerstdag

Tweede Kerstdag,

Vanmorgen vertrokken richting Frankrijk, naar Bresles ten westen van Rouen. We pakken niet de peage, maar de route Nationale. We willen meer van het landschap genieten en op de péage maak je alleen maar meters en het is vaak niet interessant.

Er schijnt een winters zonnetje. In de lucht prachtige wolken, waar het licht doorheen schijnt. Het landschap lieflijk glooiend. Rond half vier zijn we op de camping geleid door een Fransman die met een Nederlandse getrouwd is. Het is een echte stacaravan camping, niet gezellig. Maar er is internet en dat geeft mij de gelegenheid om het blog te updaten.

Er is een spannende film en thuis kijken we nooit maar hier is alles anders.  

Kerstmis

Het is de tweede Kerst die we in de Airstream doorbrengen. Het voelt goed. Het zonnetje schijnt en we gaan wandelen om ook wat foto's te maken. Van de storm is niets meer te zien. Dichtbij is een groot meer dat dienst doet als recreatieplas, waar nu zwermen vogels op zwemmen. Er wordt gejogged en gefietst langs het riviertje de Dender. Het is aangenaam weer, met een koude bries, maar lekker om buiten te zijn. Wij vermaken ons zo best en hopen dat jullie ook een plezierige Kerst hebben. Ik moet zeggen het is heerlijk om niets te hoeven.

Storm

Dinsdag, 24 December.

Gisteravond is het gaan stormen. Niet een beetje maar met vreselijke windvlagen. Het lijkt wel of we op zee zijn ipv aan land. Het weerbericht voorspelt niet veel goeds, met rukwinden tot 100 km per uur. Dan wil je niet op de weg zitten met een caravan. We besluiten hier nog twee dagen te blijven om niet met Kerst naar een onbekende bestemming te gaan. Vandaag heerlijk uitgeslapen en toen richting Brussel gereden. De douchekop van het toilet fungeerde niet naar behoren, dus bij de Gamma een nieuwe gekocht. Heeft Fred weer wat te klussen. Ook vraag ik hem het kussen bij het hoofdeind iets hoger te zetten door er een latje onder te schroeven. Ik heb altijd het idee dat ik daar wegzak. Komt ook in orde. Zo vliegt de dag om. We hebben alweer zoveel nieuwe indrukken opgedaan dat lijkt of we veel langer weg zijn. Morgen nog een dagje hier en dan door naar Frankrijk.

Ronquiere

Maandag,

De reden dat we hier aangeland zijn, is het feit dat Fred graag het “hellend vlak van Ronquiere” wil bewonderen. In zijn studietijd had hij hier al over gehoord, maar was er nog nooit geweest.

Het is echt de moeite waard dit gezien te hebben. Het systeem werkt volgens het paternoster principe. De beide bakken vullen zich met water, het schip vaart in een van de bakken. Door de opwaartse kracht zijn de beide bakken even zwaar. Als je nu gaat takelen heb je alleen de rolweerstand van de bak te overbruggen. Indien dit systeem niet zou zijn toegpast, dus alleen het schip zou takelen, zouden de krachten vele male groter zijn om het schip boven te krijgen.

Een dergelijk systeem wordt ook toegepast bij cabine-liften in wintersport gebieden. De ene lift gaat naar beneden de andere naar boven.

Op de heenreis hebben we een toeristisch route genomen door het heuvelachtige Vlaamse land. We zitten hier in de Vlaamse Ardennen.

We rijden door kleine dorpjes met veel variatie aan huizen. Er zijn prachtige villa's bij, groots als een klein kasteeltje, architectonische buitenkanten. Ik zag een vierkant huis dat betegeld is in grijs en wit-tinten, heel bijzonder.

Je waant je alleen op de wereld als je over onbewoonde streken rijdt en dan te bedenken dat Brussel slechts 30 km verderop ligt. We komen zelfs “single track roads” tegen met uitwijk mogelijkheden.

Op een gegeven moment komen we op een weg waarop een gemeentewagen heen en weer rijdt. Hij komt hard achteruit en ik ben bang dat hij ons niet ziet en vraag Fred naar links te sturen.

We zijn dan zichtbaar in zijn achteruitkijkspiegel en wij kunnen met de auto door de berm rijden. Tot onze verbazing rijdt de wagen ook naar links en blokkeert de weg. Er komt een woedende chauffeur uit, die naar zijn voorhoofd wijst en allerlei gebaren maakt. Hij stapt weer in en rijdt naar voren. Dan zien we dat het een sproeiwagen is, die de weg schoonmaakt. Hij was boos, omdat wij als we door de berm zouden gaan, de weg weer vies zouden maken. Tenminste dat is onze verklaring. Dus wachten we geduldig dat hij uitgespoten is en vervolgen onze weg.

Terug gaan we over de snelweg, maar eerst de Kerst boodschappen aanvullen. We gaan daarvoor naar een Delhaize supermarkt. Wat een assortiment, werkelijk alle delicatessen liggen er uitgestald. Bijzondere schotels met vissoorten, kreeft, garnalen, zwaardvis. Vleesschotels met kwartels, ossentong, ossenhaas. Prachtig opgemaakte salade schotels en dan nog maar te zwijgen van de toetjes. We kiezen voor gevulde eendenborst en een parelhoen in cognac saus schotel. Beide kunnen ze zo de oven in.

Een lekkere fles wijn erbij en het kerstdiner is een feit. 

Vertrek

24 December,

Zondag rond twaalf uur vertrekken we. De laatste vuilnis geruimd, planten water gegeven, koelkast leeggehaald, caravan uit de garage gereden en ga zo maar door. Op, richting zuiden.

Het waait, we hebben een forse tegenwind, dat onmiddellijk resulteert in een fors toegenomen benzine verbruik.

Het is onrustig en inspannend rijden. Na anderhalf uur even rusten op een parkeerplaats bij een Mac Donalds. We willen de vakantie vieren met met koffie en een frietje en we hebben geen haast.

Fred rijdt het laatste stuk naar camping de Gavers te Geraardsbergen in Oost Vlaanderen, 30 km. onder Brussel. Met al ons getreuzel komen we tegen vier uur aan.

Het is doodstil aan de receptie, de slagboom is dicht, maar een bel biedt uitkomst. Na een paar minuten wachten in wind en regen, komt er een vriendelijke beheerder aan. Hij wijst ons een plaatsje en al snel zijn we gesetteld. Natuurlijk is het super rustig, want het weer nodigt niet bepaald uit tot kamperen voor de doorsnee mens. De camping heeft veel vaste staplaatsen en ziet er triest uit in de regen. Doorgezakte voorluifels, groen aangeslagen caravans. Een deel van de faciliteiten is gesloten.  

Morgen is het zover: we gaan rijden. Het was vandaag een onstuimige dag, veel wind en dus geen ideale reisdag met onze combi. Verder hadden we toch nog een en ander te doen. De batterijen van het alarm  systeem moesten vervangen worden, kleren ingepakt en mijn PC werkte nog steeds niet naar behoren. Dus drivers geladen en nu maar hopen dat ik niets over het hoofd gezien heb.
De laatste wasjes zijn gedraaid en opgeruimd. Muizenvallen gezet, Rooma geprogrammeerd. Die maakt s'nachts dan mooi lawaai, als hij over de overloop raast. Blijft alles goed schoon en verjaagd de muizen. Verder een radio aangesloten die ook lawaai maakt in de nacht:). We hebben de tijd.
Morgen gaan we tot onder Brussel, Fred wil naar Ronquiere. Hij wil het hellend vlak daar bekijken die fungeert als scheepslift.
Alle electronica volgestopt met electra, kunnen we even voort. Gas en water zit vol. Afval opgeruimd en Off we go.
Heb vandaag ook mijn Franse internet kaart ontvangen, Die moet je registreren en dit ook nog in orde gemaakt. het is maar een weet.
In ieder geval heb ik/wij er zin in, Op naar de warmte!!!!!

Het is een paar dagen voor Kerst. We willen het weekend weg. Naar het Zuiden genieten van de zon en de warmte.
Fred is druk met de reparatie van de Airstream. Er zat een scheur in de douchecabine, door overbelasting van de kraan. Hij heeft een en ander verstevigd met een houten plaat  om zo de krachten te verdelen. Nu moeten er nog koppelingen naar de kraan gemaakt worden en dan zou een en ander weer waterdicht moeten zijn. Natuurlijk komt de kitspuit er nog aan te pas, maar dat is het laatste klusje.
We zijn relatief laat, omdat we de afgelopen week in Trier gezeten hebben, of liever Nittel aan de Moezel. Vanuit Fred zijn werk kregen we een PIZ (pensioen in zicht) cursus aangeboden. Wij dachten, dat het een Rijkswaterstaat gebeuren zou zijn, maar niets was minder waar. Er zaten mensen van de ABN, politie en wat andere bedrijven bij. Allemaal rond de 60. Het merendeel ontslagen met een verhaal en vaak ook frustratie.
We werden vanuit Maastricht met de bus vervoerd. Het was op de heenweg aardig stil in de bus, hoe anders dan de terugweg. Het was een gezellige week. Je leert elkaar snel kennen door gedachten uit te wisselen in kleine groepen met respect voor elkaar. Levensvragen werden gesteld, zoals wat verwacht je van elkaar, waar ben je bang voor, wat zijn vrienden. Kun je aardig over nadenken.
Er werd ons een wijnproeverij aangeboden, heerlijke Moezel wijnen en een toer met een gids in Trier. Dat was echt een belevenis, omdat er tussen ons publiek een echte kenner (archeoloog Titus) zat. De gids werd door Titus op het eind aan het handje meegenomen naar alle mooie stenen en bijzonderheden in de Dom.

Trier was in Kerstsferen met de bijbehorende Kerstmarkt. Ook altijd gezellig om even mee te pakken.
Het was al met al een ontspannen week, met lekker eten en veel lachen.
Het Moezeldal is prachtig en doordat het in een kom ligt, relatief warm. Je kunt er heerlijk wandelen.

Wijn is het streekproduct.  De druiven komen goed tot rijping door de warmte. Een bijzonderheid is Eiswein.  Hij wordt gemaakt van bevroren druiven. De wijn is zoet omdat het water bevriest en de suiker niet, waardoor je een hogere concentratie sap krijgt. Hij wordt bevroren geperst en geeft een heerlijke dessert wijn. Het is een duur product, omdat het risico van rotting groot is en wordt alleen daar geproduceerd waar bevriezing te verwachten is, zoals Duitsland.

Al met al een gezellige en ook wel leerzame week. Ondanks het feit dat we altijd met elkaar optrekken en nogal individualistisch zijn, heel aardige mensen ontmoet, die we misschien ooit nog wel eens zullen ontmoeten.