s Óchtends ons boeltje gepakt om zo snel mogelijk weg te zijn.
We werden aangesproken door Engelsen met een enorme camper. Zij hadden ons
plaatsje gekregen. Succes ermee dacht ik. Zij zouden ongeveer op de weg moeten
zitten als ze een stoeltje wilde gebruiken. Hun combi met aanhanger is nog
groter dan die van ons.
We besloten eerst langs de Marjane supermarkt te gaan en de Bricolage in Agadir. Ik had bedacht dat je met
een verfmenger en een boormachine een schoep kunt maken. Zet dit in een emmer
met warm water en zeep en je hebt een wasmachine. De refinement zou later wel
komen. Dus wij op zoek naar een verfmenger in de Bricolage, helaas niet te
vinden. Nu ja dan maar een andere crea oplossing bedenken. Tot nu toe vullen
wij een kanoton met sop en al rijdend wordt de was ook schoon, door het bewegen
van de auto.
In de Marjane kopen we lekkere dingen zoals kaas, olijven, vlees, groente, melk, mangosap en water. Ernaast kun je ook bier krijgen en wijn, dus dat meteen ingeslagen voor de komende dagen. We stonden al een tijd droog en dat is helemaal niet erg, maar een wijntje is toch wel erg lekker.
Op de parkeerplaats waar we een boterham eten worden we aangesproken door een vrolijke Fransman. Hij vraagt of we naar camping Takat gaan en op mijn bevestigend antwoord, prijst hij zijn eigen camping aan. Hij doet daar dus de marketing. Het is een vrolijk gesprek en dus gaan we naar zijn camping onder de belofte van een grote rustige plaats. De voordelen zijn talrijk volgens hem, langs internet praat hij handig om, want dat werkt niet. Maar ‘s Ochtends wordt er brood geleverd. En hij heeeft een mooie route off-piste voor ons, met kaart.
De weg dwars door Agadir is weer het bekende fenomeen. Je komt ogen en oren tekort. Als je ooit een uitdaging zoekt neem een taxi in een grote Marokkaanse stad en je adrenaline gehalte is voor dagen op pijl.
 |
| Tifnit |
 |
| Drie soorten vervoer |
Het is helemaal niet verkeerd hier op Camping Bakanou, ongeveer drie kilometer
van zee. Ons plaatsje grenst aan een tuintje en dat geeft meteen vrijheid. Het
is groot genoeg voor de caravan en auto en de luifel kan uit. Er staan hier
meerder overwinteraars, soms wel twee maanden. We hebben slechts 4 Ampere
stroom en moeten goed uitkijken met het aanzetten van de boiler of een
waterkoker. Een eruit ander erin anders slaat de boel door.
Vandaag naar het dorpje Tifnit gereden op de fiets. Het was
iets meer dan de beloofde drie kilometer, maar wel hartstikke autenthiek. Een vissersdorpje
met een restaurant. Mocht je daarheen willen dan komt een kameel je halen, die
dient dan als taxi. Leuk toch. We lopen wat langs de zee en zien onderander een
post van het Amerikaanse leger. Ik spreek een paar mannen aan die boswachter
zijn want hier ligt een groot natuurgebied. Ze patroulleren om de orde te
handhaven. Ook hier zie je af en toe een camper staan maar veel minder dan
langs de meer begaanbare kust.
We zullen het hier wel even uithouden vermoed ik, want dit is
nu zo een plekje waar je helemaal niets hoeft. Lekker lezen, fietsen en
genieten met een loopje naar het strand.
Het tourisme in Marokko heeft een enorme vlucht genomen. Als
ik jong was begon ik hier een camping of een pension, of ik investeerde in
grond of een appartement. Mogelijkheden zat in de toeristen industrie. Dat zie
je ook door het onstaan van surf- of kits scholen. Of aan jonge gelukszoekers
die met een zelfgebouwde camper deze streek doortrekken. Af en toe werken en
verder van de zon leven.
Hoe het afgelopen is met de wasmachine? Ik vond een
pannen mes. Fred heeft hem op maat
gemaakt, opdat hij in de boorkop past. Echter knapte hij af na een minuut op drie, de weerstand was te groot
of de kwaliteit van het pannemes te slecht. (Marokkaans koopje). Maar hij
roerde wel de was, dus op naar het volgende idee.
