La Vallee Aït Mansour

Gisteren de tocht ondernomen naar de Aït Mansour vallei. De Afellah-Ighir oase ligt in het dal van de bergen van de Anti Atlas en is omgeven door enorme rots formaties. Tevoren wisten we niet wat te verwachten, de tip is gekomen van de camping baas. Een echte Berber met 10 kinderen ongeveer 50 jaar oud en een onverstaanbaar Frans. Eerst hadden we weer de prachtige tocht over de bergen. Het voorjaar kondigt zich aan, want we zien de eerst bloemetjes aan struiken verschijnen. De temperatuur varieert tussen de 22 en 24 graden op een hoogte boven de 1000 meter. Ik vind een prachtig rode steen met gouddraad. Zeg ik lachend tegen Fred het goud ligt hier voor het oprapen. Later blijkt, dat er inderdaad goud gevonden wordt in de nabijgelegen goudmijn. Of die van mij echt is weet ik niet, maar het ziet er mooi uit.

De oase heeft een kleine rivier die groen in het zon licht schittert. Er staan torenhoge palmbomen dicht op elkaar en het is een echt sprookje. Hier kwetteren de vogels er lustig op los.

 Het valt op na de absolute slilte, die er in de bergen heerst. Ik voel me in de jungle.  In de oase  zijn drie restaurantjes en een sporadisch huis. Niet echt touristisch, gewoon puur. We komen wat wandelaars tegen en veel later in de bergen een groep Duitsers, die zich afbeulen met Nordick walking stokken onder begeleiding van een Berber gids. Mij te warm.

 

 

cacteeën in de bergen

 


Weg door de bergen



het riviertje

 
Terug in Tafratoute geef ik gehoor aan de wens van Fred om een roof-rack boven op de auto te laten monteren.. Dus vrijdag krijgen we een echte marokkaanse auto met roof-rack. Verder stop ik nog even bij een kleine spuiterij. Onze bumper heeft een paar krassen en voor 25 Euro wordt vrijdag ook de halve bumper gespoten. Is dat ook weer opgelost.

We genieten enorm van onze vrijheid. Marokko is een prachtig land. De zee, het zand van de Sahara, de bergen en de prachtige steden. De kleine levendige en kleurrijke dorpjes met het geritsel van de handelaren. We kwamen bij toeval in contact met een Nederlands stel dat 6 maanden verlof had. Ze zijn doorgereden naar Senegal.  Meteen op onze verlanglijst gezet.

Steen en bergen

Vanmiddag de bergen achter Tafraoute bezocht. Steeds schieten woorden tekort om dit bizarre landschap te beschrijven. Het roze en oker van de stenen, het gele zand met daaroplage groene stekel struikjes. Boven de 1200 meer komen de amandelbomen tot leven. Ze staan nog steeds in bloei. Het zijn geen boomgaarden zoals wij die kennen maar her en der verspreidde bomen. Soms bij elkaar en soms als een wirwar in het landschap.

Pyriet

 

Bij een hoog uitzichtpunt stoppen we de auto in de berm. Mijn oog wordt getroffen door glinsteringen op de grond en in de stenen. Het zit hier vol met pyriet of ijzerkies. Een mineraal (FeS2) met een sterke metaalglans. Oef wat mooi.
We willen naar een vallei, maar die is te ver weg. Dat blijft voor later.

Tafraoute stenen achterland

Gisteren een kijkje genomen in Tafratoute. Ook al om te zien of we wijzer kunnen worden omtrend de datum van het festival. We waren het dorp door voordat we er erg in hadden. Het landschap is dermate fascinerend dat we besluiten nog even door te rijden. Op de GPS zag ik een attractie staan -Pierre Blue-. Het zijn geverfde stenen ooit gemaakt door Jean Verame. Hij had de stenen geschilderd in blauw, rood, paars en zwart in 1984. Het ziet er imposant uit tegen de achtergrond van het stenen landschap. Door de plaatstelijke bevolking worden de stenen ieder jaar opnieuw geschilderd.
Er ligt een auto track naar de stenen maar na vijfhonder meter diepe kuilen, besluiten we de 1 km te lopen. In een rechte lijn, dus gewoon loodrecht de heuvels op. En dat bij een temperatuur van meer dan 22 graden. Gelukkkig hebben we water bij ons.
Het is werkelijk een heel fascinerend landschap met al die prachtige stenen. Voldaan keren we terug naar de auto. We gaan zeker nogmaals hier kijken, misschien nemen we dan de fietsen mee.
Vandaag wasdag en Fred wil schaatsen zien. Dus camping dagje.

Van Tifnit naar Tafraoute

Vandaag zijn we verhuisd naar Tafraoute. We hebben afscheid genomen van Mijnheer Bakanou en zijn vrouw Claudy. Het was een hartleijk afscheid en we verzekeren ze dat we terug komen. In-shalla. In het totaal zijn we 27 dagen op de camping gebleven en hebben vier keer de zondags borrel meegemaakt. Claudy serveerde een heelijke salsa van aubergine en schonk daabij home made Sangria. Heelijk zoet met verse stukken sinaasapels. Ga ik thuis ook eens doen voor een feestje.

We rijden al snel de Anti- Atlas in. Het is een heerlijk zonnige dag met hoge temperaturen. De wind die ons afgelopen week zo teisterde is gaan liggen.

In anti-Atlas wonen Chleuh stammen in burchtachtige nederzettingen. De stammen zijn rond 1930 door de Fransen tot elkaar gebracht en is er vrede gesloten. Tafraoute ligt in een dal omgeven door reusachtige granieten bergen.

 

 

 We rijden diverse passen met een hoogte tot 1800 meter. Het uitzicht is spectaculair ik blijf dit steeds herhalen, maar ik kan het niet beschrijven zo mooi als het is.

 

Het voorjaar dient zich aan en overal bloeien de amandelbomen. Je voelt je net een dagjes mens dat een kersenroute rijdt. We stoppen meerdere keren onderweg om een foto te maken of gewoon te genieten van de absolute stilte en het uitzicht. De weg is erg smal. Als je een tegenligger treft moet je behoorlijk naar het randje van de weg uitwijken. De afgrond gaapt en een vangrail ontbreekt.

We strijken neer op camping La Vallee. Morgen willen we Tafraoute in, om te zien of het festival al begonnen is.

 

Wasmachine, Tondeuse en Zonnepaneel

Het is even rustig geweest, we staan nog steeds op de camping. Onze brillen zijn maandag klaar en tot die tijd blijven we hier.

We hebben een bezoek gebracht aan de soek van Agadir , die is erg leuk. Thuisgekomen met een Duitse mini wasmachine, die daar volop verkocht worden en een tondeuse. Nu heeft Fred geen coupe Sahara meer, maar een coupe Marrocain. Hij voelde zich zo ongelukkig met zijn coupe, dat nu alles eraf is. Lekkere korte kop.

Groente souk

WC papier souk

Baby souk, alles voor het feest

Molen voor de argan bonen

Souvenirs!

 

"s Middags meteen de dekbedden en onderlakens gewassen. Heerlijk niet meer alles op de hand te moeten doen. Spoelen gaat makkelijker rechtstreeks onder de kraan, maar wassen doet hij goed.

Er zit zelfs een mini centrifuge in, die zijn werk doet bij ondergoed en handdoeken.

Verder hebben we jacht gemaakt op een zonnepaneel van 100 Watt. Het had wat voeten in aarde. Eerst kwam er niemand opdagen terwijl, dat wel de bedoeling was.  De volgende dag naar de winkel gereden. We hadden een afspraak, dat ze ons bij de bank zouden opwachten als wij hen een  telefoon seintje gaven, dat we er waren. Nu er kwam niemand. Willen we net wegrijden na een half uur wachten, komt er toch iemand een winkel uitgerend. Er wordt onderhandeld over de verschillende zaken, wat wij willen. Ondertussen  lopen er allemaal mannen in en uit de winkel,  die ook een praatje maken. Dus zijn we weer een paar uur zoet. De monteur rijdt met ons naar de caravan om alles te bekijken en beloofd vandaag om negen uur  aanwezig te zijn. Ik vraag hem nog of dat zeker is en hij zegt ja. Ondertussen vertelt hij dat er in Marokko volop werk is in allerlei sectoren. Fransen en Spaanse werklozen vinden hier een baan en zijn de nieuwe gastarbeiders van Marokko.

Natuurlijk is er vanmorgen geen monteur en ook geen zonnepaneel. Om tien uur bel ik en krijg te  horen dat de monteur onderweg is en dat het nog een half uur duurt. Om twaalf uur nog geen monteur. Wel een tleefoontje dat hij onderweg is en er met vijf minuten is. Daarna een telefoontje dat hij de camping niet kan vinden, blijkt een andere monteur te zijn. Hij spreekt haast geen Frans, dat schiet niet echt op. De lijn is ook nog superslecht.  Gelukkig zie ik de camping baas, die hem te woord staat en zegt waar hij moet zijn. De goede man staat aan de zee en wij zijn 4 kilometer van zee af.

Na een drie kwartier komt hij aangelopen met het paneel onder zijn arm. We hadden zelf al een draad getrokken en in principe is het een fluitje van een cent. Later als hij weg is, zien we dat de slimmert vergeten is om rekening met het deksel  te houden van de Sargent, onze stoppenkast. Nu ja dat lossen we zelf dan wel op. De volgende keer doen we alles zelf. We hebben een paneel op de grond die onder een hoek staat. We wilden niet het risico op daklekkage lopen, vandaar.

 

Fred nu helemaal blij met zijn sunpower en ik moest een foto plaatsen.

De Opticien in Tiznit

Gisteren toch maar naar Tiznit gereden voor een nieuwe bril. Dat is zo een kleine 65 km weg, maar de verhalen waren goed. Als we zijn aangekomen kunnen we de opticien niet meteen vinden. Ik spreek een paar gesluierde vrouwen aan en die wijzen me de weg  door me bij mijn arm te pakken. Zij heeft madame Zora haar vriendin zegt niet veel. Niet alle Marokkaanse  vrouwen zijn de Franse taal machtig. Ook madame Zora spreekt slecht Frans, maar ze begrijpt me met toevoeging van gebaren.

Ze zet ons af bij de opticien een piepklein zaakje, dat vol zit met Marokkanen. Ze doet het woord voor ons door te zeggen, dat ik op zoek ben naar een nieuwe bril. We nemen plaats op plastic stoeltjes.

Achter de toonbank wordt een oogmeting gedaan, de apparatuur is dan niet zo modern als die van ons maar wel herkenbaar. De winkel wordt door een  morsig bruin gordijn gescheiden van het magazijn.  We wachten geduldig onze beurt af. Eerst uitleggen, dat ik een multifocale bril wil die licht in gewicht is. Gecoat en van polycarbonaat. Hij laat me een stuk of vijf brillen zien en ik kies voor een Silhoutte montuur. Is heerlijk licht, heb ik eens in Dubai gekocht. Liever had ik hem in een kleurtje gehad, maar dat is niet voorhanden, dus wordt het gewoon metaal.  Prijs inclusief glazen ¼ van Nederland.

Fred wil ook graag een reserve bril en kiest voor een lichtbruin  montuur met goede glazen. Levertijd ongeveer tien dagen maar na een week bellen om te zien wat de voortgang is. Inmiddels is het half een geworden en alles gaat dicht. Wij willen nog een stuk langs de kust naar het zuiden rijden voordat we naar huis gaan. De zee is prachtig en behoorlijk aanwezig met hoge golven.  De uitzichten fenomenaal.

 

Op zeker moment wordt de weg door een kudde dromedarissen versperd. Er lopen ook jongen bij. Een prachtig gezicht en wat zijn ze majesteitelijk. Op de terugweg komen we ze nog eens tegen.

Natuurlijk weer gezocht naar de zaadjes van een plant die mijn buurman graag wil hebben. Helaas niets. Het is waarschijnlijk nog te vroeg want er bloeit ook niets behalve die ene die ik ooit tegenkwam. We blijven alert.

 

Deze keer heeft Fred de foto's gemaakt, ik vind die camel prachtig.

Vanmorgen ons watersysteem nagelopen. Een ledje heeft de geest gegeven en in het filter zat vuil. Alles schoongemaakt en gedraineerd. Dan zie je hoeveel zand er hier in het water zit.

We genieten op dit ogenblik van de opening van de Olympische spelen. Vooral het zwanenmeer ballet vond ik fenomenaal. Wat een creativiteit en timing.

Agadir, 4 Februari

Jan en Ina, vrienden van ons, hebben een week naar Agadir geboekt.  Aangestoken door ons Marokko virus, willen zij het ook wel eens zien. En omdat email  een fantastisch medium is, was onze afspraak snel gemaakt. Om elf uur bij het hotel.



Voor een enorme nep-palmboom met een deurtje erin. De boom verbergt een zendmast.

Als onze broodleverancier vraagt of we ‘s ochtends brood willen, zeg ik dat hij te laat komt, omdat we om tien uur de deur uitgaan. Volgens hem is het brood er  om negen uur, ik ben verbaasd. Vergist hij zich of wij. Of begrijp ik hem verkeerd?  Ik vraag Fred naar de receptie te lopen om de tijd te controleren, alles dicht. Internet biedt uitkomst en zo komen we erachter dat we hier een uur eerder leven dan in Nederland. Mooi te ontdekken na een maand Marokko

 Het hotel ligt aan de overkant van een drukke rijweg, bij het oversteken slaat de motor af midden op de weg. Fred zegt dat de auto niet meer start en ik krijg hartkloppingen omdat we de weg totaal blokkeren.  Getoeter alom, maar gelukkig krijgt hij hem weer aan de praat. Pff dat was een benauwd moment. De auto loopt sinds drie dagen niet meer lekker, er branden ook lampjes en die willen niet uit ook als we het contact verbreken met de accu. We zullen naar een garage moeten om de motor electronisch uit te laten lezen.

De kasbah van Agadir.

Ina en Jan wachten ons op en na het drinken van een kop koffie besluiten we naar  een hoog gelegen kasbah te gaan, in 1541 gebouwd. Boven de ingang staat een Nederlandse inscriptie dat het begin aantoont van het handelsverdrag tussen Nederland en Marokko.  Agadir is in 1960 getroffen door een aardbeving waarbij 18000 mensen zijn omgekomen, de helft  van de bevoking. De Kasbah heeft de aardbeving overleeft. Nu is  Agadir  een moderne stad en staat totaal in schril contrast met alle steden die wij gezien hebben in Marokko. De hotels zijn moderne complexen, die luxe aandoen, zoals we dat in Dubai gezien hebben.  De baai heeft een prachtig breed strand en als je geen Marokkanen wilt zien, dan is het hier modern en goed toeven bij een zeer aangename temperatuur. Volop vitier in bars en restaurants. Zembaden alom en natuurlijk de nodige attracties, zoals een spoorbaantje voor de bejaarden of kleine kinderen, een vogel/dierenpark, winkeltjes met te dure souvenirs etc etc.

Agadir, de vissershaven

Agadir, de stad

Agadir, het strand en de moderne hotels

We besluiten een rode taxi te nemen om naar boven te gaan. Primair krijgen we te horen dat hij gasten niet boven afzet en alleen maar op en neer wil rijden. Wij leggen uit dat we naar beneden willen lopen. Na wat gebakkelei zegt de taxichauffeur, dat het 50 Dirham kost. We gaan hiermee akkoord, maar dan zegt hij dat er maar drie mensen in de taxi mogen. Dus stappen wij weer uit. Inmiddels staat er ook een tweede rode taxi klaar. Hij zegt dan dat wij voor 40 Dirham met de taxi mogen, waarop ik vraag of dit voor  twee taxi’s geldt. Hij bevestigt dit. Boven gekomen geef ik hem 50 Dirham en wil weglopen. Dan blijkt dat het per taxi is, dat weiger ik te betalen na enig geredetwist lopen we gewoon weg en er ontstaat ruzie tussen de taxi chauffeurs.

Nu ja, ze delen het bedrag maar want dat is meer dan voldoende voor een zo kort ritje. Later vinden we in de lonely planet, dat zo een ritje 20 Dirham kost, dus zo slecht zijn ze niet betaald geweest.

Gezellig in de kasbah.

We lopen rond in de Kasbah. De dikke muren staan er nog en het hoge punt biedt een prachtig uitzicht over de enorme  stad. De wandeling naar beneden is een genot.



"Camel", om het hoekje met bijzondere staart.

Het restaurantje waar we onze verlate lunch gebruiken een vondst. We tracteren onszelf op een heerlijke visschotel. Het was een gezellige dag.

Vandaag, 5 februari naar de garage gegaan. Gisteren hadden we nog een poging gedaan om die te vinden, dat is niet gelukt. De campingbaas geeft ons voldoende informatie om de Mitsubishi garage te vinden. De auto rijdt niet soepel meer, hij hort en stoot het is de hoogste tijd, dat hij nagekeken wordt. Na de nodige bureaucratie van inschrijven en wachten wordt er naar de auto gekeken. Men denkt primair, dat we vuile benzine getankt  hebben. Hier een bekend fenomeen.  Meestal tanken we bij een pomp met naam en inderdaad slechts een keertje niet. Dat zou een oorzaak kunnen zijn.

Bij vol gas geven komt er een wolk roet uit de uitlaat. Men zoekt verder en vindt ook een defect contact. We wachten rustig af en Fred zegt vrolijk, stel dat de motor kapot is, dan zetten we er een diesel in. Merkt niemand en rijden we goedkoop. Probeer dat maar eens te verkopen met de APK.

Een uur later stuift onze auto het hek uit. Je herkent het gebrom van de motor overal door zijn 6 cilinders. Nogmaals de garage in en weer metingen. Uiteindelijk ga ik een proefrit maken en hij klinkt weer normaal  en reageert normaal. Kosten? Twee man een uur aan het werk 36 Euro. Ongelooflijk.

Het is een genot om naar de caravan te rijden, de motor loopt zo soepel.  Onderweg komen we langs een straat met tuincentra. Overkappingen en kassen  waar planten worden verkocht zonder prullaria. Ik hoop hier zaden te vinden, maar helaas alleen planten. En zowaar de geraniums, afrikaantjes, lobelia’s  en vetplanten  staan keurig in rijen. Natuurlijk ook de bougainville, sinaasappelboompjes en diverse cacteeën. Het zou Nederland kunnen zijn qua assortiment, dus niet echt spannend. Helaas weer een missie mislukt om iets leuks te vinden voor onze trouwe buurtjes, die zo druk zijn met onze post en het huis tijdens onze afwezigheid. Maar we geven de moed niet op nog iets leuks te vinden.

Gisteren ben ik mijn bril kwijtgeraakt. Hoe? Geen idee, mogelijk uit mijn zak verloren. De reservebril doet nu dienst, maar van de camping buren hoor ik, dat de brillen hier super goedkoop zijn en dat er in Tiznit een goede opticien zit. Levertijd ongeveer een week. Zij kopen ieder drie jaar hier een nieuw multi focale bril met meekleurende glazen en ontspiegeling.  Dwz dat we morgen naar Tiznit gaan en hier nog een week zitten, zonder iets interessants te doen.  De plek is niet verkeerd en de zon geduldig. Dan toch maar eens aan die studie kinderboeken schrijven toekomen. Daartoe nog steeds de rust niet gevonden.