Sinds een kleine week zijn we weer thuis. Onze eerste zorg
was de belastingdienst. Er moest de nodige informatie verzameld worden, omdat ik ondernemer ben. Het
was een hele klus maar na een dag zwoegen is het dan toch gelukt.
Ja…., en dan de tuin, volgende project. Onkruid wieden of
het je dagelijkse bezigheid is, gepaard gaande met lekkere rug en spierpijn.
Omdat het weer erg mooi is wilden we fietsen. Na vijf kilometer dacht ik wat
doe ik, na tien kilometer vind ik dit wel leuk?, na vijftien kilometer
zadelpijn en omgedraaid om 25 kilometer op de teller te hebben. Twee dagen
later weer op de fiets gesprongen en dat ging een stuk beter. We zullen wat aan
de conditie moeten doen, om de rondjes van 70 kilometer weer te kunnen draaien.
Bij Maurik waren de ganzen druk bezig met paren. Het is een boeiend gezicht als
je die koppelvorming observeert. Vooral het gekrakeel van de mannen naar de
vrouwen en hun macho gedrag.
De badkamer ventilator deed het niet meer en ook het licht
gaf er de brui aan. Na het verwijderen van de ventilator in het plafond bleek er
een vogel in te zitten die ter zielen is gegaan. Na het vervangen van de
ventilator nog steeds geen licht en lucht. Dat werd zoekwerk, want de stoppen
waren heel. Ondertussen draaide de wasmachine vrolijk, tot ik gealarmeerd werd
op geborrel in de leidingen. Dit betekent, dat het water niet wordt afgevoerd
en een blik op onze hogedruk pomp, gaf storing aan. Gemeente gewaarschuwd. Na
enig speurwerk komen ze erachter dat er een fase van ons
drie fasen systeem niet werkt. NUON gebeld om een en ander te repareren. Toen was het probleem opgelost en deed de badkamer
ventilator het weer, die schijnbaar op dezelfde groep stond.
Ondertussen opruimen en drie maanden post sorteren. Leuk nog
nieuwjaarswensen te ontvangen en heel veel telefoontjes/mailtjes. We hebben een deel van het
gezin weer gezien wat heerlijk is, de rest volgt dit weekend.
Nu staat er schoonmaken op de agenda in een aangepast tempo.
We zijn tenslotte pensionados.
Gisteravond langs vrienden geweest die opnieuw opa en oma geworden
waren. Door onze stroomstoring was het
rolluik voor de achterdeur ge-de-programmeerd.
Bij thuiskomst konden we het huis niet in, want het luik zat voor de
deur. De reserve sleutel van de voordeur gaf geen soelaas, omdat aan de
binnenkant van de deur nog een sleutel zat. De Airstream staat op de oprit op
slot, de sleutels in huis. Fred heeft toen gefungeerd als limbo-danser door in
het opberg luik van de Airstream te kruipen en vervolgens via de bank in te
breken.
We hadden daar een dekbed en een bed, de nacht veilig
doorgekomen en heerlijk geslapen. We kunnen de Airstream niet echt missen.
We zitten alweer vol met plannen voor dit jaar en volgend
jaar. Het was heerlijk om onbezorgd weg te kunnen, te genieten van de natuur en
de andere cultuur.
Onze bijzondere dank gaat uit naar onze lieve buurtjes, die
de post hebben verzorgt, de muizen hebben verwijderd uit de vallen, een oogje in het zijl hielden en ga zo maar
door. Zonder hen was het voor ons niet mogelijk geweest dit te doen. Dank, dank en nog eens dank.
Het is ook goed terug te zijn, want we wonen mooi en
bijzonder. Had ik het idee in Marokko te willen wonen, kom ik daar nu van terug
met de aanblik van de bloeiende fruitbomen, de lammeren in de wei en de warme
gezellige buurt en alle lieve familie leden en vrienden die wij hebben. Bedankt
voor alle mailtjes tijdens onze vakantie, zo blijf je connected.
