Airstream onderhoud in Merenberg

 De reden van deze week in Duitsland was het onderhoud van onze Airstream. In Merenberg zit de dealer met het service station. We hebben daar op Woensdag een afspraak. Tijdens onze tocht naar Marokko zijn er een paar zaken waar naar gekeken moet worden. Oa, het watersysteem, omdat er een klep kapot is, de aarding van de Airstream en verder allerlei kleine zaken die onder het reguliere onderhoud vallen, de zogenaamde kleine beurt.

Ik wist dat de demper van de oplooprem kapot was. In zijn achteruit komt de koppeling erg hard tegen de kogel van de auto en dat is niet goed. Aangekomen in Merenberg zegt Aart, de werkplaats chef van Airstream, dat de schokdemper van de koppeling vervangen moet worden. Voor mij geen verassing en goed dat hij het merkt. De Airstream wordt op de brug gezet en hij ziet meteen een paar aandachtspunten, hetgeen ons veel vertrouwen geeft.

Wij vertrekken zelf richting Limburg an der Lahn, een stadje met de nodige bezienswaardigheden. Veel vakwerkhuizen en erg veel toeristen. Weer krijg ik het koekoesland gevoel van bejaarden, want alles wat rondloopt is ouder. Ondanks de koude wind laat het zonnetje zich af en toe zien, maar erg warm is het niet. Wij warmen ons in een paar warenhuizen. Fred heeft nieuwe broeken nodig,  dat komt mooi uit.

Tijdens onze zwerftocht vinden we een bakker en in een mand buiten zijn artikelen voor de helft van de prijs. Er ligt een op het oog heerlijke koek in. We kopen hem samen met twee broodjes. De koek is gortdroog en erg oud. Dat valt best tegen. Nu ja het stilt de honger en ik moet erom lachen. Soms is goedkoop duurkoop al is het maar voor 70 cent.

We lopen langs het oude kasteel en de Lahn. Uiteindelijk kruisen we de stad van links naar rechts en komen na een paar uur tot de conclusie dat we hier verleden jaar ook geweest zijn. We herkennen een dramatisch beeld. Hieruit blijkt dat de stad weinig indrukken heeft achtergelaten, want anders hadden we vast eerder opgemerkt dat we er al eens geweest zijn.

Op een bankje langs de Lahn, het kasteel van Limburg op de achtergrond.

Fred's eerste ijsje van het jaar.

Tegen half zes zijn we terug in Merenberg bij onze Airstream. De caravan ziet er mooi uit. Als we wegrijden hoor ik een knal tegen de koppeling. Ik denk eerst nog dat het komt doordat Fred van een stoepje afrijdt. Maar tijdens het rijden wordt duidelijk dat  de oplooprem niet goed is afgesteld. Ik bel Aart op en die zegt kom morgen nog eens langs. Waarschijnlijk moet er meer vet in de koppeling.

Dus de volgende dag weer naar Merenberg. De koppeling wordt vol vet gespoten maar het euvel blijft. Dat zou niet moeten mogen. Aard neemt contact op met de bouwer van het onderstel, die geeft aan dat het de remmen zijn. De de wielen moeten uit elkaar. Wij trekken ons terug in een hele grote Airstream in de showroom. Ik heb mijn PC bij me en moet nog heel wat foto’s van onze Marokko reis uitzoeken. Voordat ik het in de gaten heb is het opeens laat. 

Zo een grote Airstream van 6m85 en 2m50 doet enorm groot aan. Het interieur is erg luxe met een prachtige douche een volwaardige stereo, lederen bekleding en ga zo maar door. Leuk om daar een aantal uren in door te brengen, maar voor mij echt veel te groot.

Fred doet af en toe verslag van hetgeen er in de werkplaats gebeurt. Het hele wiel ligt nu uit elkaar, alles wordt grondig schoongemaakt, gesmeerd en geïnspecteerd.  Na het monteren van het wiel wordt weer een proefrit gemaakt. Weer geen resultaat en het euvel blijft.  De enige conclusie die er nu getrokken kan worden,  is dat de nieuwe schokdemper niet functioneert.  Helaas zijn er geen andere voorradig. Dus wordt er per express een naar Merenberg gestuurd, zodat hij er de volgende morgen is. Als de schokdemper gemonteerd is, is het euvel zo verholpen. Het zat in een productiefout. Dat hebben wij weer. De remmen worden nogmaals nagesteld en aan een remproef onderworpen. Alles functioneert nu naar behoren en wij zijn tegen twee uur weer op de camping.

En eindelijk is de zon daar. We zetten de stoeltjes buiten en pakken een boek. Heerlijk genieten van niets doen in het zonnetje. Muziekje erbij via de hoofdtelefoon en een glas wijn. Wat wil je nog meer.

De camping loopt nu aardig vol. De vaste klanten komen weekend vieren. Als het weer zo blijft dan gaan we morgen niet weg, maar zondag. Want het is zonde niet van het mooie weer te genieten en we willen ook nog graag wat fietsen.

Dinsdag tegen het eind van de dag hebben we toch nog kunnen fietsen. Het regende wel af en toe, maar het was lekker om de benen te strekken.

Regen, nat

Wetzlar

Wetzlar,

Het plan om te gaan fietsen is in duigen gevallen door de aanhoudende regen. Dat wordt autorijden om iets van de omgeving te zien. Ons doel is Wetzlar zo een 25 km hiervandaan.

De drukte op de autowegen valt op, wat zijn er veel auto’s op de wereld! We vinden een parkeerplaats bij het nieuwe Rathaus, dus moet er ook een oud Rathaus zijn in de binnenstad. (Altstad).

Wetzlar was de hoofdstad van de provincie Hessen in de vroegere jaren. Aan de verschillende bouwstijlen van kun je zien dat het ooit welvarend geweest is. Het ligt aan de rivier de Lahn. Dit bevordert de handel in vroegere jaren. Langs de Lahn en rond de oude markt veel  goed onderhouden vakwerk huizen. 

We maken een wandeling richting de rozentuin en zien dat er ook Victoriaanse bouwstijlen zijn. Het doet bijna Engels aan, grote huizen met torentjes en van rode baksteen.

De rozentuin stelt niet veel voor, maar er is wel een groot openlucht theater, dat er nu verregend bijligt. Her en der staan oude grafzerken uit de periode 1800 tot 1870. De mensen stierven  op jonge leeftijd, een 70 jarige is uitzondering.

 Ons oog valt op een steen van een jonge man van 29 jaar, die veel voor de optische industrie gedaan heeft. Als je dit combineert met de Leica fabriek die hier ook staat, kun je je daar iets bij voortellen. Maar wel bijzonder op zo jonge leeftijd.

Op de markt staat de Domkerk. Her en der volle terrassen, ondanks de regen want af en toe is het ook droog.

 We drinken een heerlijk kopje koffie en gaan dan weer op weg naar de caravan. We besluiten de dag met een bezoek aan de plaatselijke pizzeria.

Het was een gezellige dag. Helaas valt vandaag ook de regen met bakken uit de lucht, dus zullen we een nieuwe planning moeten maken. Fietsen op natte wegen met een racefiets is geen succes. Dat wordt uitglijden.

Odersbach

Er is veel gebeurd sinds 1 April. Het merendeel leuke dingen.

De tijd vliegt door je vingers, dat is een vaak gehoorde klacht van pensionados. Ik realiseer me dat het de waarheid is. Waardoor dat komt? Je legt jezelf allerlei doelen op . Even dit doen, even dat. En al die “evens” passen niet in 24 uur, zeker niet als je relaxed om 8 uur de wekker zet. Opstaat met een krantje bij het ontbijt.  Voor je het weet is het tegen tien uur. Oef en dan de koffie, want we wijken niet af van het koffie schema. Zo kom je de dag wel door.

We hebben na onze thuiskomst veel gedaan. Alle kinderen en kleinkinderen bezocht. De caravan en auto schoongemaakt wat een behoorlijke klus was.  Het Sahara zand van de stormen zat overal. Zaken gerepareerd die aan vervanging toe waren. Onkruid in de tuin gewied, de planten kas ingericht en ga zo maar door. Daarnaast veel vrienden gezien en bijgekletst. Eindeloos veel telefoontjes gehad en zo lang waren drie maanden helemaal niet. Het goede nieuws is dat iedereen je gemist heeft en dat is een heerlijk gevoel.

Ook het buurtjes feest was meer dan gezellig, goed om iedereen te zien en samen te genieten van een heerlijke overvloedige maaltijd.

Tijdens onze afwezigheid heeft een vogel zich genesteld in de ventilator van de badkamer. Hij was inmiddels overleden. Toen wij de ventilator aan zetten was er een behoorlijke knal en sloeg de hoofdzekering eruit. Het rare was dat er geen stop gesprongen was. Wij de ventilator vervangen, maar er gebeurde niets. Uiteindelijk kwam ik erachter dat er een groep kapot was. De pomp van het riool deed het ook niet meer.  Nadat het Nuon geweest is en een en ander gereset heeft, was het euvel verholpen.

Ook zaken als tandarts en ziekenhuis stonden op het programma.

 Je verbaast je over de  inefficiëntie van afspraken. Altijd wachten!!!. Tot nu toe zijn alle ziekenhuis uitslagen volgens verwachting.  Zo te zien geen verslechtering in Fred zijn geheugen functies, al moet er voor de zekerheid nog wel een controle test gedaan worden. De logopedie vond geen aanleiding Fred verder onder behandeling te nemen. Ook goed nieuws, we wisten al dat hij slordig is in zijn uitspraak en dat zal dan wel zo blijven. Zelf sta ik begin Juli voor de grote jaarlijkse controle gepland.  Ook de dermatoloog heeft nieuwe middeltjes voorgeschreven om mij van mijn rode gepukkelde neus af te  helpen.

De logeerpartij van de kleinkinderen was een groot succes. Met koningsdag hebben we allerlei spelletjes in het dorp gedaan en ze deden driftig mee. Lekker ouderwets, zaklopen, blik werpen, koolwerpen, springkussen etc  en met veel enthousiaste ouders. Omdat we de tuintobbe speciaal voor hen schoongemaakt hadden, kon er naar hartenlust  gebadderd worden in de tuin. Dat was een groot succes. Lisa heeft nu haar zwemdiploma en toont vol trots haar onderwater kunsten. Ook Carijn zag af van bandjes, ze kon goed staan en voelde zich heerlijk vrij.

Op zeker moment zegt Lisa: ”Ik ben een haai”, Carijn maakt een schrikbeweging en kleine Nadine reageert prompt met  “Ik ben een baby haai”, hilarisch.  Na vijf dagen mochten ze weer naar huis. Wij lekker opruimen en genieten van de weergekeerde rust. Het was gezellig en ik verheug me op de kampeer partij in Juli.

We zijn nu weer op weg. We zitten in Duitsland aan de rivier de Lahn.  Het is hier naar mijn gevoel een bejaarden omgeving zoals  een reisje langs de Rijn. Door de vele regen is alles erg groen, de rivier stroomt behoorlijk, veel jonge eendjes. Vanmiddag zijn we naar Weilburg gelopen zo een 4 a 5 kilometer hiervandaan. Daar is een slot en een museum. Het stadje heeft veel vakwerk huizen. Gelukkig hadden we een paraplu bij ons en goede regenkleding. Want het plenst steeds, maar na woensdag schijnt het beter te worden.

We hopen morgen een stuk te fietsen, zo niet gaan we weer wandelen. En ik heb mijn PC bij me om alle foto’s van Marokko te kunnen sorteren en bewerken voor een fotoalbum. Ook nog een hele klus omdat het er meer dan 1500 zijn.

De rede dat we hier zijn neergestreken is een onderhoudsbeurt voor de Airstream bij de dealer. Er zijn wat zaken die vervangen moeten worden en nagekeken. Dus maken we er een mini vakantie van en genieten weer volop van ons kleine makkelijke huis.  Ondanks de regen verliep de reis goed. Een rubber van een luik moet vervangen worden omdat we er achter komen dat iets nat geworden was. Dat merk je niet in Marokko. De tweede accu die Fred heeft geplaatst is nu al een succes en we zijn onafhankelijk van de stroompaal.