Veenhuizen

Vandaag naar Veenhuizen geweest met een museum bus die voor dit doel afgehuurd is. De bus is speciaal gebouwd op een vrachtwagen onderstel als gevangenen vervoer. Hij is laag,  je kunt niet rechtop staan en als er onderling ruzie uitbreekt heb je minder kracht om te slaan.

 Ontstaansgeschiedenis

Vanaf 1818 bouwde de Maatschappij van Weldadigheid enkele kolonies voor arme gezinnen en wezen in het zuidwesten van Drenthe en in het noordwesten van Overijssel: Frederiksoord, Willemsoord en Wilhelminaoord. De Maatschappij van Weldadigheid sloot in 1823 een contract met de Nederlandse regering om 4.000 wezen, 1500 bedelaars en landlopers en 500 gezinnen op te nemen. Voor bedelaars en landlopers werd in Ommerschans in Overijssel een (straf)kolonie opgericht. Voor de te plaatsen kinderen werden in het Drentse Veenhuizen drie grote gestichten gebouwd. Uiteindelijk werden in het Derde gesticht in Veenhuizen ook bedelaars geplaatst. In 1843 werden de gestichten voor de wezen gesloten. Van 1845 tot 1886 werden in Veenhuizen ook gerepatrieerden uit Nederlands-Indië opgevangen die besmet waren met lepra.

In 1859 werden de bedelaarsgestichten Veenhuizen en Ommerschans overgenomen door de rijksoverheid en omgevormd tot strafinrichtingen. Voor het gevangenispersoneel werd er een klein dorp gebouwd, om de inrichtingen heen. In 1890 werd Ommerschans gesloten. Veenhuizen is als gevangenis blijven bestaan.

Tegenwoordig zitten ongeveer 1.000 gedetineerden vast in de Veenhuizer gevangenissen Norgerhaven, Esserheem en Groot Bankenbosch. Sinds 1981 is er vrije toegang tot het dorp. Voor die tijd was het dorp verboden voor niet-gevangenispersoneel. Veel bewaarderswoningen en enkele andere gebouwen zijn inmiddels verkocht, maar een groot deel van Veenhuizen is tot op heden eigendom van de Staat (Rijksgebouwendienst).

De eerste indruk van de gevangenis is deprimerend. De gebouwen doen somber aan. De gids verteld alles over vierendelen, radbraken en andere martel praktijken. Als je de bijbehorende toestellen ziet, dan begrijp je dat het leven voor een veroordeelde “misdadiger” geen pretje was. Als de executie van de straf plaatsvond, was je verplicht te kijken, zodat het een afschrikwekkend voorbeeld had.

De weeskinderen uit  de eerste tijd van Veenhuizen kregen een opleiding als boerenknecht of dienstmeisje  Bij het bereiken van de 18 jarige leeftijd moesten ze de inrichting verlaten, maar de kans op het vinden van werk was minimaal als bekend werd dat ze in Veenhuizen waren opgegroeid.

 

Later toen Veenhuizen een gevangenis werd, is er veel veranderd waarbij de gevangene meer rechten kreeg en zijn levensomstandigheden in de cel verbeterd zijn. In het rode gebouw, waar lege cellen staan, is een isoleercel en een bed waaraan je gekluisterd werd.

Op de bijbehorende terreinen zijn een katholieke en een gereformeerde kerk. De woningen van de arbeiders zijn nu in particuliere handen. Op iedere woning staat een leus, zoals: Werk en Bid, Inbraak en Misdaad, Werk doet Leven, en ga zo maar door. Ook rijden we het echte gevangenis terrein op, het valt op hoeveel auto's er op de parkeerplaats staan. m
Allemaal van het personeel wordt ons verteld.  Al met al toch wel een leerzame dag.

S Ávonds zijn we getrakteerd door de NCC op een heerlijke mihoen maaltijd. En nu is er voetbal.

 

Fietsen!

We zijn een paar gezellige avonden verder. En we hebben veel gefietst zo een 45 km per dag.

Als je wilt fietsen dan is Drenthe prachtig. Wij rijden door natuurgebieden. De route is uitgestippeld door de Pro Regge fietstocht van Assen. Hij start zo een 2 km hiervandaan.  Er wordt gefietst door de categorie bejaard, want wie kan er anders door de week zo een tocht doen? 95% Fietst elektrisch op een zeer  laag tempo.  Vandaag hebben we twee scootmobielen ingehaald. Hij was hardhorend en reed aan de buitenkant. Ze waren gezellig aan het praten en blokkeerde de totale doorgang. Na enig aanhoudend gebel, gingen ze  toch opzij. We zijn ze zeker nog drie keer tegen gekomen.

Op een heel smal schelpenpad komen we achter een zeer oudere heer terecht, die met moeite 9 kilometer per uur trapt. Hij viel nog net niet om. Na enig gehang erachter, want passeren is onmogelijk, kiezen we voor het naast gelegen weiland. Met klapperende tanden halen we hem in. Ook een ervaring.

Als we op het Pagodepad rijden, wanen we ons in Japanse sferen. Er staat een pagode met daarvoor een vijver met prachtige witte en rode waterlelies. Alles groots en keurig aangelegd. Een en ander gefinancierd door de golfclub zoals een later bord ons leert. Jammer dat nu net mijn camera thuis is. Met de telefoon een plaatje gemaakt.

 

Het weer is warm en zonnig. Soms te warm en dat is zweten. We trappen goed door.  De route gaat vlak langs Vries. Meteen een kop thee gescoord en een knuffel langsgebracht. Gezellig.

Ja en dan die avonden hier. Eergisteren heeft Marcus gespeeld op zijn accordeon. Hij kent veel oude vermakelijke liedjes en is een goed entertainer. Bier en  wijn worden overvloedig geschonken. Gisteren jeux de boules en omdat ik de bui alweer zie hangen, heb ik me afgemeld. Dat was een goede beslissing, want er waren weer van die lieden die met een millimeter rondliepen. Men zal winnen, die oudjes zijn zo fanatiek.

 Ik wil graag ook een niets en tijd voor mezelf. Ik heb mijn camera gepakt en ben langs het meer gaan lopen. Helaas was het een beetje regenachtig en daardoor bleef het ultieme plaatje uit.

Vanavond staat in het teken van line-dance. Ik ben benieuwd, maar wil toch ook als de gelegenheid daar is, die mooie zonsondergang over het meer fotograferen.

Morgen de laatste kilometers van de fietsroute.  We komen dan bijna aan de 200 km deze week. Niet onaardig en een goed begin voor de conditie.

 

Pinksteren Wissem

Gisteren aangekomen op de camping te Wissem onder Assen,  die gereserveerd is door de Nederlands Caravan club, waar we lid van zijn, sinds een jaar.

Na ontvangst wordt ons een plaats toegewezen en verteld hoe de caravan moet staan.  De begeleider loopt met een schietlood rond en verteld precies de plaats én waar de auto moet komen. Die staat half tegen de dissel aan zodat je ingeklemd zit tussen twee auto’s.

We krijgen bij aankomst een kop koffie aangeboden met een plak cake en ‘s avonds worden we verwacht op de happy hour opening.

Eerst  boodschappen halen voor het weekend in Assen. Er blijkt een Wibra te zijn, waar we Dastsy ontvetter  kopen. Super spul voor het reinigen van de BBQ plaat. Ik koop gelijk drie flessen, want een Wibra kent Ravenswaaij niet.

s’Avonds zijn we vijf minuten te laat voor de opening, Oef, dat zijn strafpunten want er wordt beschuldigend gekeken en iemand is al gestuurd om ons op te halen. Schijnbaar hadden ze op ons gewacht. Het zijn allemaal oudere mensen en ik krijg meteen het TNO ex-gepensioneerde gevoel.

Het programma voor de week wordt uitgelegd.  Klootschieten, fietsen, naar Orvelte met een Pinkster markt, naar Veenhuizen etc. Verder de kampregels. De beheerder maakt er een leuk verhaal van.

Ik zit naast een 82 jarige, die zijn verhaal graag kwijt wil. Ze doen veel met de NCC , gaan veel met rally’s weg, of dit soort weekjes. Waarom heb ik het gevoel met mijn vader op stap te zijn???

De NCC heeft behoefte aan vernieuwing en als ik rond kijk snap ik wel waarom. 20 jaar geleden hadden ze 5000 leden en nu 2500. Daarmee kunnen ze de terreinen niet financieren. Men klaagt over bureaucratie en dergelijke, nu dat schietlood is daar een voorbeeld van. Ik snap dat je iets moet als je 25 caravans wilt plaatsen, maar moet dit op deze manier  of kan het ook in goed overleg?

Vandaag meegedaan aan klootschieten, een balspel. Je gooit een bal  naar voren, waarna de tegenpartij aan de beurt is. Die moet verder gooien dan de eerste bal, zo niet moet die partij nog eens gooien. Het gaat erom in zo min mogelijk beurten een circuit af te leggen. We zijn er tussen 11 en twee uur zoet mee en na afloop krijgen we een heerlijk worstenbroodje met zuurkool.

We worden ingedeeld in groepen, de echtparen spelen in een groep tegen elkaar. Iemand heeft de leiding, bij ons een vrouw die erg fanatiek is.

Fred heeft duidelijk meer talent

 

Ik kende de regels niet, dus wordt meteen op mijn vingers getikt dat mijn bal te hoog is. Nu wilde ik ook laag gooien maar hij bleef gewoon aan mijn hand plakken, door de nattigheid. Ik word bijna gediskwalificeerd, want ze is fanatiek. Waarschijnlijk niet mijn type, want de op-en aanmerkingen blijven komen, over hoe ik wel of niet moet gooien. Het was geloof ik maar een spelletje. We zijn trouwens toch aan de verliezende hand. Ook als de leidster van de tegenpartij niet goed oplet krijgt ze het gezegd. Nu ja klootschieten is voor mij niet weggelegd. E n als het dan ook nog gaat regenen, dan denk ik laat maar. Doe ik de volgende keer gewoon niet meer.

Sportief voetenwerk!

Wel al wandelend wat leuke gesprekken gevoerd met wat oudere heren.  Een iemand heeft gewerkt in fraude bestrijding in het verzekeringswezen en kan daar boeiend over vertellen. Of een ondernemer die blij is niet failliet gegaan te zijn en nu moet leven van zijn AOW, maar daar zeker niet ongelukkig over is en geniet van de goede dingen van het leven. Een echte  levenskunstenaar.

Straks naar Eva en de kinderen. Lekker even knuffelen en genieten van hun gezelschap. Wordt vervolgd………

 

 

Drenthe.

Gisteren naar Assen vertrokken met een leuke regenbui. Zaterdag gaan we naar de  NCC (Nederlandse Caravan club) voor een fiets driedaagse. Er  wordt  een dansavond georganiseerd en gaan we Veenhuizen bezoeken in een boevenwagen. Ik ben benieuwd.

Om de drukte te vermijden met Pinksteren zijn we eerder vertrokken en staan we nu op een natuurkampeerterrein in Hooghalen.  Het terrein is erg nat, maar we laten ons niet ontmoedigen want er is stralend weer beloofd. Beheerder Paul op klompen en met een woeste baard en haardos is aangenaam verrast door onze zonnepanelen. Zelf heeft hij een hele riedel van die dingen op zijn dak staan en ook op een paar zomerhuisjes. Doordat die meer energie opbrengen dan er wordt afgenomen verdient hij er ieder jaar aan en dat geld gebruikt hij om een kansarm gezin vakantie te geven. Hij is actief bij de voedselbank en doet allerlei goede dingen voor kansarmen. Daar wordt je stil van.  Hij ziet er mager uit,  ik vermoed dat hij een ascetische levenswijze hanteert. Echt fantastisch dat er zulke mensen zijn en dan vind ik mezelf maar een consumptiemens. Weer iets om over na te denken.

Vanmorgen opgestaan met regen en daarom onze fietstocht voor vandaag omgezet naar een museum bezoek in Assen, per auto. Er loopt een tentoonstelling over mummies. Ik heb al meerdere mummies gezien in Egypte en Leiden, dus daar wel een beeld bij.  Maar wie weet voor wat voor een verassing we komen te staan.

 

 

 

 

 

Het centrum van Assen is een leuk, ik vind er wat Brabantse gezelligheid vanuit gaan, ondanks de regen. Mooie huizen,  op de Brink staat het museum. Er is een oud gedeelte met een vaste collectie en een nieuw gedeelte waar wisselende tentoonstellingen zijn. Ik ben er al vaker geweest en wordt altijd getroffen door het prachtige sanitair dat ze hier hebben en de moderne uitstraling.

Bij binnenkomst zien we een Indianen mummie getooid met veren. Hij blijkt een Peruaanse indiaan  te zijn geweest en gemummificeerd door de bijzondere omstandigheden na zijn overlijden. Uitdroging  en weersomstandigheden.

In het totaal zijn er 60 mummies, ook beesten mummies. De Egyptenaren waren een meester in het mummificeren door de ingewanden eruit te halen en dan te behandelen met loog en hars. Maar er werd ook zuur gebruikt en drogen aan de lucht of in speciale ovens.  Dat laatste was in gebruik bij bepaalde stammen om zo hun opperhoofd langer te kunnen eren en aanbidden.

In Hongarije is in het plaatsje Vác in 1994 een hele kerker vol mummies gevonden. Doordat de kerker vol zat en er geen doden meer bi j konden was hij dichtgemetseld. Door de speciale omstandigheden, - ventilatie, constante temperatuur en vochtigheid, stro en zaagsel op de grond dat vocht opving- zijn hier, zo een 250 mummies gevonden. Door de aanwezige documentatie konden ze ook geïdentificeerd worden. Ontroerend is een moeder met pasgeboren kind. Moeder overleed tijdens de bevalling en kreeg toen een keizersnede. Helaas heeft het kind slechts een paar uur geleefd. Ook is er een non die haar pelgrimage door verzwakking door TBC niet kon voortzetten. Ze overleed in Vác en werd daar weer teruggevonden.  Of een klein meisje dat er prachtig bij ligt.

Heel bijzonder is de boeddha prachtig versierd met in het beeld de mummie van een monnik. De boeddhistische monnik bereidde zijn eigen mummificatie voor door een vocht afdrijvend dieet te volgen. Daarnaast nam hij ook kleine hoeveelheden arsenicum en kwik om bacteriële rotting tegen te gaan. Nader onderzoek wijst uit dat hij rond de 40 was toen hij stierf, meerdere vingers miste en slechte longen had. Daar is hij waarschijnlijk aan gestorven of aan TBC.

Hoofden werden gemummificeerd onder andere bij de Maori. Er werd druk in gehandeld omdat ze prachtig getatoeëerd waren en voor de rijken aantrekkelijk om tentoon te stellen. Dit lokte natuurlijk veel zwendel praktijken uit.

In de apotheek van weleer werden mummies vermalen om zo als medicijn tegen allerlei ziekten te dienen. Een soort  vorm van kannibalisme. Er  ontstond een levendige handel in mummies en werden er ook mummies gecreëerd, door gevangen voor dit doel  te mummificeren.

Tijdens de tentoonstelling zijn meerder CT-scans te zien en wordt het onderzoek nader toegelicht. Zo kunnen eetgewoontes en ziekten uit het onderzoeken van haar worden verkregen.

 

Er zijn DNA monsters genomen als dat nog mogelijk is. Al met al een bijzondere tentoonstelling, maar je moet soms wel een sterke maag hebben.  Er liep een kind rond met zijn ouders rond en ik vraag me af of dat een goed idee is.

Helaas mocht je uit respect niet fotograferen, maar ik heb een kranten artikel gevonden met daarin het recept voor mummificatie. Vooral handig als je na je dood wilt voortbestaan.