zondag 30 november 2014

Nog steeds Camping Monfrague


Vrijdag, 28 November
Het heeft vreselijk geregend. ‘s Nachts voel ik spetters op mijn gezicht, vreemd want boven mijn hoofd zit een kast en dat kan niet lekken. Eerst denk ik nog dat ik droom, maar na wat wachten hoor ik ook een druppel vallen. Ik duik dieper onder het dekbed, ik voel geen nat kussen. Zo vreemd. Na een onrustige nacht met veel storm en regen, zie ik 's ochtends een plasje water achter het nieuw ingezette raam liggen. Hier baal ik van, want een lek vinden is lastig. Eerst de boel maar laten drogen en uit voorzorg  spannen we ons zeil voor de ramen, opdat de kwaal zich niet herhaald. Als het droog is kan Fred met Dokter Creep aan de gang. Tenminste zo noemen wij het middel, dat zich capillair dringt in haarvaten en daar een laagje achterlaat, die waterdicht wordt. Ideaal spul ooit via ebay gekocht. (Capt. Tolley’s creeping crack cure).

In de middag is het weer opgeklaard en er schijnt een waterig zonnetje, we gaan nogmaals naar het Nationale park. Door het park lopen maar een paar wegen en we besluiten richting stuw te rijden. Onderweg blij verrast als we herten zien en ook een vos, die rondhangt bij parkeer plaatsen. Het is een echt slimme schooier. Als de deur van de auto openstaat, scheelt het een haartje of hij springt erin op zoek naar eetbare zaken. Uit het afvalzakje kreeg hij een klokhuis en weg was hij. De natuur is weer overweldigend bij de ondergaande zon.
 

Fred maakt een praatje met een Belgische die getrouwd is met een Spanjaard. Ze woont hier al 38 jaar en ze raadt ons aan om vanaf Plasencia  richting Jaraiz de la Vera te rijden. We komen door authentieke dorpjes, fantastisch. In het gebied hebben Moren en christenen gestreden in de 11de eeuw. Karel V heeft hier gewoond en ligt hier begraven. Het gebied is ooit tot grote rijkdom gekomen, wat soms nog te zien is aan de kastelen. Na 1500 ging het bergafwaarts met de economie.

 
Helaas zijn de winkels  dicht, de openingstijden zijn van 10:00-14:00 en vanaf 17:00-20:00 uur. Wat meteen opvalt, is dat je hier geen eenheidsworst hebt zoal Blokker, Hema, Kruidvat en dergelijke. Allerlei leuke kleine winkeltjes met aparte spullen. Window shopping is leuk hier, zelfs als het regent.
 

Vanaf maandag wordt het weer beter, dus gaan we dit nogmaals doen. In de steek veel kersenbomen die prachtig rood kleuren. Ons eerste plan was om naar Portugal te gaan, maar met de aanhoudende waarschuwingen voor storm en regen, doen we dit niet. We blijven hier nog even plakken en als het weer opknapt gaan we verder richting zuiden. En er is altijd genoeg te doen.

Vanmorgen mijn haarzelf geknipt. Best tevreden. Oh ja de sinaasappelbomen staan helemaal vol, met grote prachtige vruchten

donderdag 27 november 2014

Camping Monfrague, Spanje, Extremadura


Vandaag een sombere regendag op de camping Monfrague. Gister middag scheen het zonnetje, …fietsweer. Fred is lang buiten bezig en als ik vraag wat er aan de hand is, blijkt hij de fietspomp te zijn vergeten. Volgens hem zijn de banden nog hard, maar ik zie al dat ik zo door mijn voorband zak en dan 15 kilometer heuvelop te gaan fietsen, nee daar pas ik voor.  Hij loopt naar de receptie om daar een pomp te vragen. Ik snap dat dat niet werkt, want wij hebben een Hollands ventiel en de Fransen en Spanjaarden een frans, zo-een met een pinnetje dat je moet indrukken om op te blazen. Gelukkig heb ik ergens nog een rubbertje, waar Fred een gaatje in boort. Dit rubbertje past in de pomp en over ons ventiel. Een paar uurtjes later is de band hard en fietsen we weg. Dat valt tegen met die heuvels en na 5 kilometer kijk ik op mijn horloge, drie uur. We hebben geen licht en als we nog zo een 10 km moeten fietsen de berg op en dan voor het donker thuis blijft er weinig “zicht” tijd over. Dus retour en de auto halen.

 

Ben ik blij als we daar aankomen want die bergen waren echt niet leuk geweest. Het landschap is prachtig. We zijn verrukt van de grote gieren die er huizen, wat een vlagschippen. Soms vliegen ze laag en dan zie je hoe enorm ze zijn. We proberen foto’s te maken maar dat valt niet mee.


 
 
 
 
Tegen zes uur weer thuis. ‘s Ochtends had ik een prut met linzen gemaakt en die in ons dekbed gezet. Scheelt een hoop kooktijd en wat nog belangrijker is vocht in de caravan. We kunnen zo eten en het is allemaal gaar en heerlijk. Iets om te onthouden voor de toekomst.

Rond zeven uur klinkt er een soort gammelan geluid. Het lijkt wel of er iemand uit zijn dak gaat met klanken, alleen kun je er geen melodie in horen. Fred verklaart dat iemand blikjes heeft opgehangen en daar slaat. Dat geeft een hypnotiserend effect.   Ik denk na zo een twee uur, nu die is wel erg stoned, want het geluid houdt niet op. Het lijkt wel een groepie.  Pas tegen 12 uur wordt het rustig. Vanmorgen hebben we de boosdoener mogen aanschouwen. Het waren enorme koeienbellen. Achter de camping loopt een openbaar koeien-trek-pad. De koeien lopen vanuit Burgos naar het zuiden voor de warmte, zo een 7 a 8 kilometer per dag, begeleid door herders en honden. Een oude traditie die hier in stand wordt gehouden. Hele kudden komen langs, mooi die langhorens. Die kennen wij niet meer.
 

‘sAvonds nog wat foto’s bekijken en lezen. We doen per avond onze Airstream gym, zo een 30 push-ups en buikspieroefeningen. Fred kan niet tot zit  komen en zegt dat hij die buikspieren niet heeft maar bierspieren. Ik vind dat erg vermakelijk.
 
Filmpje van Fred, De stier bewaakt zijn koeien.

dinsdag 25 november 2014

We zijn weg!


Zondag, 16 November 2014.

We zijn weg!!!. Het had nogal wat voeten in aarde. Het eerste plan was om rond half oktober weg te gaan. Je hebt dan minder slecht weer onderweg en de herfst laat geregeld een zonnetje zien. In Frankrijk zijn de campings tot eind oktober open. Een camping is makkelijker reizen, doordat je geen zorgen hebt over elektriciteit en water.

Helaas moest Fred  de nodige ziekenhuis onderzoeken ondergaan waardoor ons vertrek werd uitgesteld tot half november.  Het weer was in Nederland geweldig de laatste maand en hebben wij genoten van onze wandelingen in de duinen en de cursus nachtfotografie. De kinderen bezocht en vrienden gezien. Oktober is de oogstmaand,  kilo’s  appels en peren weggewerkt tot sap en moes.  Taarten gebakken en koekjes gemaakt.

 
De laatste week veel werk om weg te komen. De auto bleek een beurt nodig te hebben, nooit aan gedacht tot het laatste moment. Het huis moet schoon en omdat ik dat vroeger met een gerust hart aan Alie kon overlaten, moest ik er nu zelf voor zorgen.  Veel stofzuigen en poetsen om de muizen buiten te houden. Het is een utopie te denken dat dat lukt, maar alle kleine beetjes helpen. De ramen brandschoon en van poep ontdaan, het  alarm systeem gecontroleerd. Blijkt zaterdag de vriezer het te begeven. Hij is propvol met fruit. Ik heb nog een kleinere vriezer alles overgepakt en van het surplus jam gemaakt.

Dan kan het grote inpakken beginnen. Alles controleren of onze standaard aan washanden, lakens, handdoeken etc etc aanwezig is. Fred maakt kisten voor de fietsen en de generator. Die passen perfect in de auto en nu hebben we  geenlast meer van kettingsmeer. En dan eindelijk om twaalf uur is alles gedaan wat gedaan moet worden. De kachel laag, het water van de stal getapt, de luiken geprogrammeerd, de paspoppen aangekleed, nepbloemen neergezet,  hoofdkussens ingepakt, koelkast leeg, buurtjes geïnformeerd en weg kunnen we.

We rijden door regen en nattigheid richting België en stellen als doel het noorden van Frankrijk. We vermijden de tolwegen. Tegen vier uur vinden we een parkeerplaats langs de kant van de weg. Er staan nog twee vrachtauto’s en als het lokale verkeer stopt wordt het rustig. Het is koud en vochtig, daar hebben we in de caravan ook last van al brandt de kachel volop. We zijn beide moe en na een lekker glaasje wijn duiken we tegen elf uur ons bed in.

s’Ochtends worden we vroeg wakker door het langsrijdend verkeer. Helaas hebben we  geen water meer voor een douche. Het wordt een natte washand. Ook goed, zo smerig zijn we nu ook weer niet. Het regent de hele dag, de herfstkleuren zijn prachtig de laaghangende bewolking tekent mooi af tegen de rood-oranje gekleurde bossen. We hadden richting Bretagne gewild, maar wijken hier vanaf, omdat de regen aanhoudt de komende tijd. Verder is het erg ver om als je naar het zuiden wilt.  Fotograferen, wandelen en fietsen  in de aanhoudende regen zijn geen optie. De meeste campings zijn dicht, dat wordt armoe.

Halverwege Spanje moet de zon schijnen. En wie weet komen we de goede Sint tegen, kan die meteen cadeautjes bezorgen in Nederland.  Het wordt erg snel donker, rond half zes zie je echt niets meer. Het geluk is met ons.  Als we een overnachtingsplaatsje zoeken door ergens van de hoofdweg af te gaan en een stuk het binnenland in te rijden, stuiten we op een bordje camperplaats. Nu zijn we wel geen camper, maar daar doet niemand moeilijk over.
 

Fred wordt aangesproken door een boer die verteld, dat er morgen een veemarkt is waar koeien worden verhandeld. Om zes uur komen de eerste vrachtauto’s en dan is het slimmer een stukje verderop te gaan staan. Dus pakken we onze spullen op en verhuizen een kleine honderd meter.  In ieder geval wordt het een vroegertje morgen.

De markt  viel trouwens tegen. Het was een komen en gaan van veewagens, die of koeien uitladen of ze erin joegen, gepaard gaande met een scheld kanonnade en stokslagen. Arme beesten. Ze loeiden klagelijk, ieder met een eigen stem. Hoge loeiers en lage brommers, was me nooit zo opgevallen.

We vertrekken rond tien uur verder richting zuiden en vinden een plaatjes in Vivonne, vlak onder Poitiers. Het is een echt schilderachtig plaatsje. De caravan zetten we tegenover de camping municipal op een parkeer terrein. Er is water en dat is vitaal, Fred zet de generator aan, omdat het accupeil te laag staat. Zo zijn we helemaal zelfvoorzienend. We wandelen naar het stadje en maken foto’s. Fred wil nog even langs de bakker en vergaapt zich aan de etalage. Helaas was die dichterbij dan hij dacht. Resultaat een dreun en een blauwe plek.

Vandaag 19-November aangekomen in St. Vincent de Paul. Vlak boven Biarritz. De zon schijnt de hele dag en het wordt al warmer. Morgen even een rustdag, dus neergestreken op een camping. Er zijn hier veel stacaravans, bewoond door plaatselijke arbeiders. Tegen zes uur komt men thuis van het werk. Veel baardmensen met donkere haren en dikke buiken. De eigenaresse heeft veel honden en katten, die zich om het hards krabben. (Vlooien?).  Het is een lekkere, stevige  slons á la Ma Flodder. Praat rap Frans maar is verder aardig.  Morgen maar eens kijken wat hier te beleven is.

We gewoon niet zoveel gedaan. Het dorp stelde niet echt veel voor. Doorgereden naar de bossen in de buurt en daar gewandeld en wat foto’s gemaakt. Toen we net thuis waren stopte er een auto vlak voor de caravan. Er zaten twee dames in, die met een telefoon foto’s gingen maken. Eentje stapte eruit en ging voor de caravan staan om een selfie te schieten. Ze kunnen  niet zien dat wij binnen zitten, want de ramen zijn one-way. Het was aardig lachwekkend.
 

De volgende dag vertrokken richting Biarritz. Stralende zon. 22 graden. Niet verder rijden dan noodzakelijk en rond een uur of twee komen we aan op de Gran Camping Zarautz. We moeten een erg steile berg op en staan boven op een rots met uitzicht op een baai. We dalen de 200 meter naar beneden, er loopt een wandelpad. In de baai zijn er volop surfers te vinden die genieten van het mooie weer en de golven. Als we na een lekker drankje op het terras in het zonnetje bij weer naar huis de berg op klimmen hebben we een voldaan gevoel. 
 ‘s Avonds hebben we een super uitzicht over de baai met alle lichtjes. De ondergaande zon is mooi.
 

23 November

Vandaag naar het National Parque Pagoeta gereden, dat hier 10 km vandaan ligt. Bij de parkeerplaats klinken vrolijke kinderstemmen. Omdat het zondag is zitten  families met elkaar te eten en te BBQ-en.  Er is volop speelgelegenheid. De bossen en de bergen zijn prachtig met fantastische herfstkleuren.  We lopen weg van de drukte om erachter te komen dat we door een arboretum lopen. Onwezenlijk gevoel, dat je nu tussen de naambordjes van planten loopt, terwijl de natuur om ons heen overweldigend is.  Uiteindelijk komen we bij een hek.  Vanaf hier is het wat ruiger, ofschoon toch nog een behoorlijk pad. Het gaat op en neer, mijn kuiten zijn niet blij. We komen bij een watermolen, of meer een huis. Er ligt een enorm schoepenrat in en een molensteen. Het ruikt naar teer, mogelijk dat hij nog in gebruik is. Het bos is oer, met mooie mossen en zwammen.

Na een tijdje nemen we de alternatieve route terug, dus dwars de berg over. Dat is behoorlijk stijl. Ik hijg als een paard en als ik ook nog struikel dan denk ik even gvd, hiervoor ben ik te oud. Maar goed de klus is weer geklaard en ik heb foto’s kunnen maken.  Thuisgekomen genieten we van een heerlijk biertje en de fantastische koffie van Fred uit de Nespresso machine. Life is good!!!

 

24 November, weer een reisdag. Verder richting zuiden. Vanmorgen water gehaald, en we hebben voldoende eten in huis om vrij te kunnen staan. We rijden over de Pico’s heen, de temperatuur daalt naar 14 graden. De bomen zijn volop in herfstkleuren en boven de berg toppen hangt mist. De weg is rustig, af en toe flink stijl. De vrachtauto’s kruipen naar boven. Wij hebben wat meer power, met een draaikolk in de tank.


 Ik realiseer me dat we gelukkig zijn dat we dit samen kunnen doen. Het had zo anders kunnen zijn, als een van ons ziek zou zijn of er helemaal geen zin in had. s’Avonds is het heerlijk in de caravan te zitten en bezig te zijn met een boek, blog of iets anders. Ik heb allerlei foto cursussen geladen van YouTube en daarmee een vracht aan informatie bij me. Iets waar ik thuis niet aan toekom.  Iedere ochtend krijg ik van Fred een ontbijtje op bed en dan zit ik heerlijk in het hoekje bij het raam te genieten van het goede des levens.

 
Tegen vier uur zoeken we naar een geschikt overnachting plaatsje dat we denken te vinden langs de weg. Helaas is het een modderpoel en de auto heeft grote moeite om de caravan vlot te trekken. De banden worden twee keer zo dik, waarmee ik grip verlies. Uiteindelijk lukt het dan toch weer weg te rijden, als ik het sper differentieel aanzet. pfffff. Gelukkig is de auto sterk, anders waren we mooi vastgelopen. We rijden verder door wat dorpjes en opeens is er een bordje camping. We landen zo in Tordesillas, op de hoogte van Madrid.

Morgen willen we naar het Parc de Monfrague waar we verleden jaar zoveel roofvogels gezien hebben. Die belevenis willen we nog eens herhalen. 
Vandaag getankt voor 1,26€, dat zijn nog eens prijzen:). We horen van de overstroming in Marokko en nu nadenken wat wij verder gaan doen. Vandaag staan we in Monfrague, morgen als hopelijk het weer helder is, naar buiten om vogel foto's te maken.