Zeewolde, Camping de Dissel.

Na een heerlijk gezellig Sinterklaas weekend, maandag de boel ingepakt. D

at viel reuze mee, omdat we maar voor een kleine week weg zijn. Kleding is te overzien en alleen  aan het huis moet een en ander gebeuren, kachel laag, koelkast leeg, kussens mee etc. etc. We vertrekken net na de lunch en zijn rond drie uur op de camping. Er wacht ons een hartelijk onthaal met een warme kop thee. Op de camping is een boomkap team bezig met snoeiwerk. Er wordt hard gewerkt door de vrijwilligers, petje af.

De camping eigendom van de NCC is erg ruim van opzet. De toilet gebouwen goed onderhouden en verwarmd.

Een enorme kantine waar men TV kijkt en spelletjes doet. Niet iets voor ons, maar gezien het animo dekt het in de behoefte.

Het Veluwemeer is op loopafstand.

Omdat het al vroeg donker is, doen we die dag niet meer zoveel. Boel opzetten, auto uitpakken, fietstent installeren en eten koken en ons orienteren.

De volgende dag richting natuurgebied Harderbroek. Er was al in een flyer gewaarschuwd, dat het een laarzenpad zou zijn. Die staan nog thuis, dus wagen we de sprong met onze wandelschoenen. Het is een en al blubber. De polder is duidelijk een polder. Helmgras en riet langs de vennetjes.

 Het heeft iets moeras achtigs, maar is mooi. In de verte is een vogelkijkhut. De grote plas Harderbroek ontvouwt zich voor onze ogen. Heel veel watervogels, wilde zwanen en gewone zwanen. Eenden, in soorten en maten. Aalscholvers zitten op een paal. Op zeker moment komen er meer fotografen. Zij vertellen ons meer over de vogels die we zien, er ontspint zich een leuk gesprek. Tegen vier uur lopen we terug, er is regen verwacht. De fietsen staan er gelukkig nog, na de inbraak in onze auto ben ik veel achterdochtiger geworden. Eerst naar een zeer uitgebreide AH in Zeewolde. We kopen er onze avondmaaltijd en doen het gemakkelijk. Het regent behoorlijk en we komen doornat bij de caravan aan. De jassen hang ik uit in onze douche met de schoenen. Kachel aan en drogen maar.

Woensdag staan de Oostvaardersplassen op het programma. Daar wil ik al heel lang heen. Aangekomen is er een ontvangst centrum. We krijgen een route beschrijving mee en na een warme kop koffie lopen we richting vogels. Tenminste, dat is de bedoeling, maar al snel verdwalen wij. Het is ook altijd hetzelfde, zelfs een eenvoudig wegwijzering brengt ons in verwarring. Het is een raar landschap van dode bomen en kaalheid. Het heeft iets surrealistisch.

Met de lage zon geeft dat mooie plaatjes. De vogelhut kijkt uit over de plassen met heel veel watervogels. Wat moet dit in het voorjaar mooi zijn. De zon zakt steeds verder.  De plas kleurt rood. Fred wordt ongedurig en wil weg, maar ik wil nog niet. Het is genieten van de rust. Dan komen er opeens twee reeen aanlopen in de verte spoedig gevolgd door een hele roede. De twee bokken hebben een enorm gewei. Ze zijn erg ver weg, maar het is een genot om naar te kijken. Ze komen steeds dichterbij en onze camera’s ratelen. Nu heb je natuurlijk een enorm tele-objectief nodig voor dit soort foto’s. Die zijn onbetaalbaar, dus doen we gewoon wat we kunnen. Uiteindelijk ben ik best blij met het resultaat, want het geeft toch een indruk.

Voldaan gaan we richting de caravan. Het was de moeite waard.

Donderdag een regendag, naar Urk. We willen langs Camera.nu. Een snoepwinkel voor fotografen. Mijn statiefkop vertoont de laatste tijden een raar gedrag en heeft volgens de verkoper de geest gegeven. Na veel wikken en wegen koop ik een nieuw statief. Oef, dat stond niet op de begroting. Hij is een stuk zwaarder dan de vorige. Ik vind dat een nadeel, maar nu blijkt dat je niets hebt aan te licht materiaal. Dat wordt sjouwen voor een hobby.

Daarna door naar de zeekant. Het waait en is erg guur, koud en akelig. Dat houden we voor gezien. Onderweg bij de haven van Urk maken we nog wat foto’s.

Vrijdag gaan we een kijkje nemen in Harderwijk. In het stadsmuseum is een tentoonstelling van Marius van Dokkum. Hij schildert vol humor. Onze WC verjaardagskalender is van zijn hand. Rondlopend blijkt, dat hij er ook is en uitleg geeft aan een sjiek aangekleed gezelschap. Zelf lopen wij op heel stevige wandelschoenen, spijkerbroek en sportieve trui. Dat steekt af en zo worden we ook bekeken. Ach men doet maar.

Zijn werk is een genot om naar te kijken. Hij blijkt ook wat kinderboeken geschreven en geillustreerd te hebben. Erg leuk.

Na afloop dwalen we door Harderwijk en kopen vier dikke palingen bij een rokerij. Wat een verwenning.Bij de haven toch nog even wat indrukken vastleggen.

En dan is het alweer zaterdag. Vanuit de camping maken we nog een afsluit wandeling naar het water. Het is behoorlijk nat in het bos. Er zijn zoveel bomen na 35 jaar inpoldering. Bij het water aangekomen zwemmen de eenden hard weg als ze ons in de gaten hebben ook de zwanen zetten het op een zwemmen.

Na een paar uurtje houden we het voor gezien en lopen terug.

Eerst een lekkere kop koffie en dan inpakken en wegwezen. De afwas neem ik heel luxe mee naar huis voor de afwasmachine. Tegen zes uur zijn we er weer en toen snel het blog bijwerken.

Volgende week staat er van alles op het programma. Nog even en het is alweer Kerstmis.

Najaars belevenissen.

Na ons Airstream weekend in België is onze Airstream aan een schoonmaakbeurt toe. Hij zit behoorlijk onder de modder, vooral op het chassis. Thuisgekomen neemt Fred de tuinslang in zijn hand, spuit 'm van onder tot boven schoon en zet hem dan boven tot onder in de polish. Onze Airstream komt als herboren uit deze actie tevoorschijn.

We wisten dat er geen directe plannen voor weggaan meer zouden zijn, door een rijk gevulde agenda.

Begin oktober had ik me ingeschreven voor het ultimate fotoweekend in Emmeloord. Voor ons handig om de Airstream mee te nemen. Donderdag middag om vier uur komt Fred er achter dat het fotoweekend op vrijdag begint en niet op zaterdag. Dus NU weg. Rennen, we hebben nog nooit zo snel ingepakt. Als een machine laden we handdoeken, voedingswaren, dekens en kussen in. Na een dik uur zijn we vertrek klaar. Watertanks gevuld, gas gecontroleerd enzovoorts.

We mochten op de parkeerplaats staan van Frank Doorhof’s studio. Hij geeft deze fotoweekends. Ik bel nog snel op om te vertellen dat we niet voor negen uur arriveren ipv vier uur zoals de bedoeling was op vrijdag.

Omdat we toch al laat zijn maken we een stop in een wegrestaurant bij Leliestad en genieten van het niet hoeven koken.

Als we bij de studio arriveren, is er meteen iemand va de beveiliging die vraagt of we bij de studio horen. Ons ‘ja’ klinkt eenduidig. Ook de politie komt nog even een kijkje nemen, we voelen ons veilig.

De volgende dag vol verwachting de studio ingegaan. Het was een heerlijke ervaring. Veel geleerd over studiofotografie, buitenverlichting etc etc. Fred heeft zich vermaakt door te gaan fietsen in de wijde omgeving. Schokland was prachtig 's ochtends vroeg. 's Avonds heeft Fred gezellig meegegeten met de groep.

Op 19 en 21 oktober vond in Eindhoven de Dutch Design week plaats. Jonge ontwerpers die hier exposeren. We hebben onze kleine fietsen meegenomen om zo mobiel te zijn.  De auto kon buiten Eindhoven blijven staan. Er was veel te zien. Er waren materiaal gerelateerde thema’s, kleur gerelateerde thema’s, producten en veel gezelligheid. Het was er behoorlijk druk, ondanks de maandag. We maken beide foto’s voor onze fotoclub, want die overlaadt ons ook met opdrachten voor de clubavonden.

31 oktober naar Amsterdam, de Reispixperience. We kunnen lezingen volgen en ons inschrijven voor een workshop. Fred start om half negen met urban fotografie. Dus vroeg op pad om op tijd in Amsterdam te zijn. Zelf heb ik gekozen voor het thema straatfotografie.

Er worden continue lezingen gegeven en prachtige foto’s getoond. Mocht je interresse hebben voor fotografie is dit een aanrader.

Jan Vermeer is een fotograaf die houdt van de bittere koude. Hij zoekt Alaska regelmatig op. Hij wilde daar in de middle of nowwhere een bepaald rund fotograferen. Omdat de mensen zich hier vervelen, er staan echt maar een paar huizen, schiet de bevolking op alles wat dier is en zich beweegt. De ossen zijn super schuw. Hij weet een jager te vinden die hem met zijn sledehonden naar de ossen wil brengen. Hij neemt plaats op een slede bij min 40 graden. De jager zet de slede in de goede richting en geeft de honden een fluitsignaal dat ze kunnen gaan rennen. Moet er van richting verandert worden dan krijgen de honden weer een signaal om te stoppen. Hij springt van de slede en wijzigt die van richting. Weer een fluitsignaal, maar helaas springt hij mis en gaan de honden er vandoor. Jan probeert van alles om de dolle rit te stoppen, maar ze reageren niet op ho hooooooo trekken aan de leidsels en wat dan ook. Het zijn ook poolhonden en die spreken geen Engles of Nederlands.

Hij realiseert zich dat ze ooit wel moe zullen worden en stoppen en dat hij niet langer dan drie uur kan overleven. Spannend. Als kilometers verder de honden inderdaad stoppen, maakt hij van de gelegenheid gebruik om de slede te keren zodat ze bij een volgende run inderdaad terug lopen. Opeens gaan de oortjes omhaag en wordt het signaal van de eigenaar opgepakt. Oeps weer een dodemans  rit naar een breed lachende eigenaar die zijn duim omhoog steeks. Uiteindelijk vinden ze de ossen en kan hij toch zijn foto’s maken.

Kijk eens op zijn website.

Laat in de middag volgen we een lezing van Bas Meelker. Ook een parel van de Nederlands fotografie. Hij specialiseert zich op landschappen en steden. Hij maakt gebruik van Lee filters, voor de nietkenners hiermee kun je sluitertijden verlengen en een dromerige admosfeer creeeren.

Bij zijn stadsgezichten vertelt hij dat hij wacht op het juiste moment dat de lucht dezelfde lichtintensiteit heeft als het omgevings licht. Daardoor krijg je prachtige reflecties van het aanwezige licht. Ook hij is het moeite waard om zijn website op te zoeken.

Op 1 november ben ik gevraagd om een modeshow te schieten in Amsterdam. Brr zenuwen, nog nooit gedaan. De modeshow was een benefiet modeshow onderdeel van een groter programma. Het werd georganiseerd door Marokkaanse vrouwen, de opbrengst gaat naar Marokko voor onderwijs en voedsel voor arme Marokkaanse kinderen. Er werden geen mannen toegelaten. Je kon er je haar laten knippen, je handen in de henna zetten, heerlijk eten en alcohol vrije coctails drinken.

Ik houd me bezig met het fotograferen van de voorbereidingen en de make-up.  Later zou  de show plaatsvinden, waarin prachtige avondjurken getoond werden.  Het was een hele ervaring voor mij, deel te nemen aan een hechte gemeenschap als duidelijk hollandse. Iedereen raakt je even aan om te verwelkomen en is hartelijk. Publiek mag absoluut niet gefotografeerd worden.

Na de show lopen we de kelder in om daar nog wat foto’s te maken.

En daarna natuurlijk de nabewerking. Veel werk!!!. Ik leer veel van photoshop. Het kost dagen alles op de rit te hebben, maar iedereen is dik tevreden.

 7 November. Dagje Antwerpen met Merel. Het is zo bijzonder om met je volwassen dochter te gaan stappen. Kalle haar zoon vroeg waarom ze dit ging doen. Waarop ze vertelde dat hij ook wel eens met haar op stap ging en zij het leuk vond om met haar mama op stap te gaan. Hij denkt na en schijnt het te snappen. Vraagt daarop: “gaan jullie ook naar de dierentuin?” Dat is voor hem het ultime uitje. Nu dat hebben we niet gedaan. Eerst naar de markt gelopen waar het stadhuis open is in het weekend. Er is een tentoonstelling over Antwerpen en het stadhuis. Dit geeft een goed inzicht in de geschiedenis van de stad. Het stadhuis wordt verbouwd en de bouwtekeningen zijn er te zien.

Daarna gezellig koffie gedronken en nog gewinkeld. Tegen zes uur een restaurant gezocht, om daarna op een minuut na de trein te missen. Ik baal want doordat ik in Dordrecht op de boemel naar Culemborg stap ben ik niet eerder dan half twaalf thuis. Ik maak van de gelegenheid dan maar een deugd en maak foto’s van het station dat prachtig is. Een heerlijke dag met een lieve dochter.

Terugreis rustig.

9 November naar Glow in Eindhoven geweest. We zien er in een koepel een prachtige lichtshow. Lopen rond in de stad en fotograferen samen een en ander. We hebben toegangskaarten voor een idioot theaterstuk waarbij wij de acteurs blijken en kijken naar een lege zaal. De regisseur instrueert ons als waren we voor hem bekende acteurs. Het is erg vermakelijk als mensen moeten improviseren en iemand even met stomheid geslagen is. De leider zegt dan dat een prima reactie is, herhaal dat nog eens die blik en de uitdrukking van je lijf. Het is erg vermakelijk.

Thuis had ik de euvele moed in contact te komen met een model Patricia. Ik had haar via Facebook leren kennen. Ze gaat in op mijn verzoek haar te fotograferen. Voor de gelegenheid had ze een gouden jurk aangeschaft van Bjorn Kersten ,een veelbelovend ontwerper. Het is nog herfst en het weer is niet echt slecht. We nemen de studio belichting mee naar buiten en die werkt op de generator. Eerst in het bos en dan voor het kasteel. Ik heb bewondering voor haar moed om met een blote jurk in de kou te staan.

Het is heerlijk dit te kunnen doen en ik ben trots op de resultaten.

Ook de foto’s genomen in de stal ‘s ochtends zijn super.

Deze foto’s zal ik ook posten op mijn website, alleen kom ik er nu even niet aan toe. http://mienien.fotoport.nl

Wat we nog meer gedaan hebben? Jaarbeurs de caravan show. Ik ben wezen eten met oud collega’s Jeane en Bianca. We kwamen niet uitgekletst, de tijd was stil blijven staan. Ik heb hier een gelukkig gevoel van overgehouden. Op verjaardagen geweest. Bij Diana gegeten dit was zo warm en gezellig. Wat zijn het toch lieve vrienden. Natuurlijk naar onze fotoclub geweest, waar we onder begeleiding van een caoch een foto opdracht hebben. De verjaardag van Fred zijn broer gevierd in Scheveningen en ga zo maar door. Hoezo pensioen, ik kom tijd te kort!!

Aken

Heerlijk naar Aken geweest. De Dom is meer dan prachtig, een echte aanrader. Verder was het gezellig druk, mooie winkels en ieder twee broeken gescoord.
Het was super relaxed.
Vanmorgen zijn we een nieuwe achterruit "armer" geworden. Dit debacle, maar snel vergeten. En we zijn ook nog even wezen eten. De man had voor ons de gouden tip voor het kopen van petroleum in België. Wij stoken petroleum thuis, als het erg koud is, in de slaapkamer. Maar dat spul is in Nederland zeker 4 keer duurder dan in België. Hij stookte er ook op in zijn restaurant en het rook niet.
We gingen naar huis met een 20 liter leeg frituur olie vat, een volle buik en een goed gevoel.
Ik voeg de video in van ons weekend. Echt om te lachen, zeker onze danskunsten.
Geniet.

 

Gerendal,

Na een hele dag regen, werden we het binnen zitten zat. Om met onze goede vriend Jan te spreken hebben we ons gat verheven en hebben we een ommetje gelopen. Dit gaf me een druilerig plaatje.

Gelukkig schijnt vandaag  het zonnetje. Een mooie dag om lekker te lopen in het Gerendal. Hier hebben we mijn vader verstrooid, die ik dan even kan herdenken. Daarnaast heb ik goede herinneringen aan de week vakantie met mijn lieve vriendin Diana. Beide gedachten wil ik koesteren.

 

De wolken zijn prachtig tegen de blauwe lucht. Regen zit er nog wel, maar door de krachtige wind, waait de regen voorbij. De sleedoorn heeft volop bessen, die door een echtpaar uit de Achterhoek, worden geplukt. Ze maken er wijn van met een alcohol percentage van 20%.  Ze voegen er rozijnen en suiker aan toe voor extra smaak. Schijnt heerlijk te zijn. We wandelen verder.

 

 

Als we terug bij de auto komen blijkt dat de achterruit is ingeslagen. Ik hoor van honden uitlaters, dat het hier geregeld voorkomt. Ik baal behoorlijk. Verzekering bellen, zowel van de auto als de reisverzekering. Fred is zijn gereedschapskist kwijt, die zat behoorlijk vol. Verder missen we niet echt veel. Maar het gedoe eromheen is vervelend. Natuurlijk is het politie bureau dicht, maar ik kan on-line aangifte doen. Er komt een man van auto-totaal glas naar de camping om er een stuk plexiglas in te zetten. Zitten we in ieder geval dicht. Mogelijk is er een ruit beschikbaar, dat horen we morgen. Dan kan er zaterdag een nieuwe ingezet worden. Ik vind dit echt zonde geld, waar je zoveel andere leuke dingen voor kunt doen. En die gereedschapskist is nog niet de helft van de waarde van onze schade. Gewoon goed balen!!!.

Airstream Gathering, Zonhoven België,

 

Al heel lang geleden hebben Kai en Pieter het initiatief genomen een gathering te houden in Zonhoven op camping Holsteen in België, vlak onder Eindhoven.

 De echte Europese gathering vond dit jaar plaats in Venetië, midden in het hoogseizoen en voor velen een te dure aangelegenheid. Doordat de Airstreams zwaar zijn, meer dan 3000 kilo is geen uitzondering, gebruiken de bijbehorende auto’s ook een flinke slok. Gelukkig zijn wij klein met onze 1700 kilo.

We vertrokken vrijdag de 19^de aan het begin van de middag. Zo ver was het nu ook weer niet. Inpakken blijft een stressvolle bezigheid. Het huis wil je schoon achterlaten en er moet van alles mee. Kleding, toiletspullen, kussens, controle op de voorraad  en ga zo maar door. Ondanks onze paklijst vind ik het veel werk. Maar als je eenmaal weg bent, valt die stress, na de eerste dag weg.

De reis liep, tot vlak voor Zonhoven, voorspoedig. We hadden enige discussie over hoe te rijden en Fred was ervan overtuigd dat het zo een dikke 120 km was. De navigatie gaf 180 kilometer aan. Dus de navigatie van de vrachtwagen mode afgehaald en meteen kwam er een waarschuwing, dat er een onverharde weg in de route zat. Dat klopt, want de camping ligt aan een zandpad. Dus toen we opeens  rechtsaf moesten, aarzelde Fred niet om een bospad in te duiken. Ik had nog een protest, want het was echt een bospad en door de aanhoudende regen veranderde dit in een blubber pad. Volgens mij onbegaanbaar voor normale caravans en auto’s.

Weer bewees de Mitsibishi zijn trouwe diensten over de 4 kilometer  hart verzakkende hobbels en bobbels. Al snel was de 4 wheel drive niet voldoende en moest tractie control ingeschakeld worden. De vier wielen krijgen dan individueel grip, geloof ik. De auto gleed van links naar rechts met de Airstream erbij. Oei en we hebben zo weinig hoogte onder de Airstream, slechts 15 cm.

Nu ja we zijn erdoorheen gekomen zonder kleerscheuren en met een heleboel modder her en der. Het half uitgebloeide heideveld, dat onze capriolen gade heeft geslagen lag er prachtig bij.

Op de camping stond ons een warm welkom van de Airstream vrienden te wachten, met als volgende vraag, hoe wij in hemelsnaam de Airstream zo onder de modder gekregen hadden. Natuurlijk was er via Zonhoven een betere aanrij route, maar ja…….

 

Het was een heerlijk weekend, veel nieuwe vrienden gemaakt. We hebben gelachen en elkaars Airstreams bekeken. Er zijn heel veel stokoude modellen, die men opknapt, met een bijbehorend jaren 50 interieur. Echte juweeltjes. Een oude Airstream in Amerika koop je tussen de 3 en 6000 Euro. Opknappen en verkopen is big-business. Alleen moet je wel rekening met de bijbehorende auto houden, want dat is belasting technisch echt niet leuk in Nederland. Wat zal ik blij zijn, als ze de wegenbelasting in Europa op een lijn trekken. Voor een gelijke auto betaal je in Spanje 80 Euro per jaar, die kost hier minstens 1200 Euro. Ongeveer hetzelfde geldt voor Engeland en Duitsland.

Iedere avond hebben we een groot kampvuur gebouwd en lekker buiten gezeten. Ervaringen uitgewisseld, tips doorgegeven en nieuwe mensen leren kennen. En dan kom je ook die bijzondere mensen tegen, zoals Emma en Nigel. Zij verkoopt en ontwerpt kleding in de 50ger jaren stijl. Loopt er zelf ook in rond en gaat met hun Airstream naar festivals om een en ander te verkopen. Caroline verkoopt make-up in haar wagen, die ze als tentoonstellings wagen gebruikt en Kai heeft een tatoo shop, Monica en Harry trekken de wereld rond terwijl ze software apps ontwerpen  en ga zo maar door. Iedereen met de gedachte leve de vrijheid.

Emma met haar 50jaren Airstream.

 

Maandag zijn we als een van de laatsten van het veld gegaan. Jammer dat het weer voorbij is. De volgende meeting is eind Juni op de Hebriden, we gaan ervoor, als het binnen ons reisschema valt.

Nu staan we op een NCC terrein in Geulle, Limburg. Het regent al twee dagen en het is behoorlijk nat. Gisteren naar Maastricht geweest en een kijkje genomen in de Bookshop Dominicanen. Volgens Fred een goed gebruik van een kerk. Door de regen geen foto’s gemaakt en een stad boeit me niet echt. Wel lekker koffie gescoord bij een Nespresso winkel. Je kunt  gratis proeven, favoriet van ons pensionados. Jammer dat alle grote steden zo veel hetzelfde winkel aanbod hebben en de mooie huizen daardoor misvormd. Het publiek in Maastricht is wel een extra blik waard, want ze lopen er tiptop bij.

Nu weer regen, regen, regen. Vandaag gewoon even niets doen. Fred aan het lezen, ik PC opschonen en nog wat studeren in een boek dat ik heb liggen over belichting.

Morgen mogelijk naar Aken of iets anders. We zien wel. Ik wil in ieder geval lopen in het Gerendal en even langs “papa”. Hij is hier uitgestrooid.  Eind van de week weer terug en eind volgende week richting Emmeloord. Ik ga weer een fotocursus doen, hiep hoi.