In Engeland.

We hebben er nog een dagje aangeknoopt aan ons plekje.

 

 

Even rust om te fotograferen, mijn boek uit te lezen en genieten van het buiten zijn.  Natuurlijk blijft het koud en iedere keer worden we verrast door een bui. Nu ja dat weten we dan. ‘s Middags rijden we een eindje met de auto om te zien wat er achter onze heuvel is. Er is een moderne watermolen, de Schotten doen veel aan het opwekken van energie. Een heel oude brug die gerestaureerd is. Het was een militaire brug,  die volgens een bepaalde mal is ontworpen.

Fred ziet op de kaart een delicatesse winkel staan, 4 mijl verderop. Nieuwsgierig als we zijn en ook erkende lekkerbekken, gaan we er kijken. Het blijkt een hyper modern winkelcentrum te zijn. Je vraagt je af, wat dat hier doet,  zo midden in het niemandsland. Veel wollen producten en drank. Een zeer chique winkel met hebbedingen, die onbetaalbaar zijn. Wie betaald er 60 Euro voor een emmer of 45 Euro voor een onderzetter???

Stond in de ingang

Weer verder naar het zuiden. Het landschap blijft fascineren. We rijden door kleine dorpjes, prachtige vergezichten en heuvels.

 

  Behalve gras staat er ook heide en dat moet prachtig zijn als die in bloei is. Zowaar de zon komt tevoorschijn en het kwik stijgt naar 15 graden. Dan krijgen we regen en hagel. De weg dampt van de hagel, mooi gezicht. De schapen met de zwarte snuiten en mooie horens verdwijnen en witte schapen komen ervoor in de plaats.

 

 

Schotse hooglanders.

 

Het was de bedoeling ergens te gaan eten, omdat ik jarig ben. Lieve mensen bedankt voor alle felicitaties. Onderweg vinden we een café-boerderij, met een boeren winkel. Een vondst want de winkel blijkt beroemd te zijn om zijn ijs. Maar ze hebben ook heerlijk gebak en koffie. We trakteren ons daarop.

We willen naar een camping gaan om vanuit daaruit te gaan eten. De camping is vreselijk en de kroeg dicht. We haken af en keren om naar het niemandsland. Weer hebben we een plekje tussen de schapen en de koeien. We vieren mijn verjaardag met een biertje, een Strongbow en een lekkere cracker met paté.  Eten hebben we nog, omdat we vaak voor twee dagen koken. Na tafel klimmen we de steile heuvel op. Dat is behoorkijk zwaar. Een wasbeertje schiet voor ons weg. Als we helemaal boven zijn, valt de regen en de wind wakkert goed aan. En dan opeens komt de zon ook kijken en is er tijdens de zonsondergang een prachtige regenboog over het landschap. Mooi cadeautje.

 

Vandaag uit Schotland gereden naar North Humberland. Het landschap wordt geleidelijk minder ruig en groener. De zon laat zich vaker zien, het wordt zelfs warm. De temperatuur is zo een tien graden gestegen. Geen nachtvorst meer.  We maken een stop voor de Lidl in Hawick en bezoeken daar de wolspinnerij. Hawick is een oude industrie stad. De wol wordt hier geverfd en gekaard. De korte onder beharing van het schaap, (Kasjmir) wordt gesplitst van de ruige langere haren. Deze techniek is in de 19^de eeuw uit Indië naar Engeland gekomen en heeft in Hawick de welvaart gebracht. De schapen worden speciaal gekweekt om hun dubbele vacht.  

Behalve de spinnerij staan er ook enorme breimachines van Japanse makelaardij. De kledingstukken worden  gebreid, in vorm gebracht door stomen  en daarna in elkaar gezet. De laatste afwerking gebeurt

 met de hand. De kleuren en de kwaliteit  van de truien zijn prachtig, het materiaal fantastisch zacht en dun. Er liggen gebreide vesten en truien, jurken en capes. Echt mooi.

Na twee dagen rijden word ik het rijden zat. Ik wil naar een plekje om te staan. We vinden een camping, maar helaas neemt die alleen maar tenten. Wel mogen we water meenemen, want we zijn door het drinkwater heen. Al het andere water halen we uit de riviertjes en stroompjes, stroomopwaarts. Als  dat water erg zuiver is, durven we het ook te drinken. Wel filteren we het water van tevoren. Tot nu toe is dat altijd goed gegaan.  Maar we zullen toch eens na moeten denken over een water-zuivering systeem. Nu wordt er hier niet veel aan bemesting gedaan, maar de schapen en koeien kunnen daar ook wat van.  Het land heeft geen andere functie dan als weiland te dienen. Daarom zijn we niet bang voor bestrijdingsmiddelen of zware metalen.

Ons plaatsje gisteren

 

Ons zonnepaneel op de caravan werkt super. We kunnen volledig zonder stroom staan. We hebben genoeg energie voor onze laptops, waterpomp en verwarmingspomp.  De koelkast werkt op gas, en de boiler ook.

 

Uitslag van de puzzle, we kunnen erdoor.

 

De auto doet het weer super in dit heuvelachtig gebied. Heerlijk zo een goed trekpaard. Ik zal Schotland zeker missen door het grote gevoel van vrijheid, dat je daar hebt.

 

 

Weg uit Skye

 

We hebben onze biezen gepakt. Het bleek voor onze vriend niet mogelijk eerder een terug boeking vanuit de Hebriden te regelen. Het weer is zo bar slecht, dat wij geen zin hebben om langer te wachten.  Aan de Oostkust is het weer beter. We hebben  over het eiland gezigzagd, via allerlei kleine weggetjes . In de  galeries hebben we  prachtige waterverf schilderijen gezien met de beelden en dieren van het eiland. Sieraden en pottenbakkerskunst. Een schitterende plaid of een mooi vest gemaakt van wol. Wij komen bij toeval langs de studio van een fotograaf die mooie foto’s maakt van de bergen Tim Wilcock (www.timwilcock.com).  Veel  HDR foto’s  of met een lange sluitertijd. Hij moet vroeg zijn bed uit om al die zonsop en -ondergangen te fotograferen. Maar hij heeft het voordeel, dat hij terug kan als het licht goed is, vertelt zijn vrouw. Wij moeten het nu doen met een grijze lucht.

 

In Portree  vinden  we een wandelpad met uitzicht over de baai. Een roodborstje vergezelt ons en is tam. Hij wipt op de afrastering en kijkt ons aan. Dan vliegt hij weer weg en komt even later weer terug. Helaas heb ik het verkeerde filter op mijn camera anders had het een mooi plaatje opgeleverd. Na zessen lopen we de Indiër binnen om  een hapje te eten. Scheelt afwas en is gezellig en lekker.

Ruine op Skye.

 

Vanmorgen rond tien uur vertrokken. Een loodgrijze lucht hangt boven ons. De wind blaast onstuimig. De autoportieren zijn haast niet open te houden. Op de meren verschijnen schuimkopjes het water wordt opgestuwd. We laten Skye achter ons bij de brug van Kyle en rijden de bergen in, die de naam de Five Sisters hebben.  De mist hangt rond de toppen als een deken met een zware schaduw. De sneeuw is nog niet verdwenen, wat een prachtig gezicht. De gele bloemen, die ik eerst voor berm hield, (maar de struik heeft dorens, dus het moet iets anders zijn) steken af tegen de grijze achtergrond. Het seizoen loopt hier achter bij dat van ons, want het gras vertoont nog veel bruine plekken en de bladeren zijn nog niet geheel tot wasdom gekomen.  De temperatuur is rond de tien graden, maar de wind is ijzig koud.

Five sisters

 

Als we een mooi plekje zien proberen we te stoppen om foto’s te maken. Maar de regen spettert op de lens en dan schiet het niet op met waterdruppels die als lensjes gaan werken. Onderweg nemen we nog snel een kijkje in een whisky stokerij. Wat is dat spul duur, gelukkig vinden we het geen van beiden lekker. De whisky lucht komt je tegemoet, dat vind ik niet zo erg. Langs de A9 vinden we een afslag naar een gehucht Trinafour Sawmill. We moeten de A9 daarvoor oversteken plus de rivier Garry. De brug is breed  7 foot 6 inch, onze Airstream 230. Leuke puzzel. Kunnen we er over??

Wij hebben ons plekje voor vannacht gevondenen, het is prachtig. Paarden in de wei, schapen rond de caravan en de rivier vlak bij.

Het spoor ligt boven ons en eens in de zoveel tijd komt er een boemel langs. De diesel laat een dof gebrom horen.

Uig op Skye,

Vanmorgen zitten dubben of we terug zullen  gaan of hier blijven.  We hebben contact gehad met een vriend die op de Hebriden zit en hij komt woensdag retour. Dan zouden we een mini treffen kunnen hebben. We besluiten op hem te wachten om bij te kletsen.

 Fred wilde graag naar Staffin, waar we eerder geweest zijn in 2012 en ik wil gewoon rondkijken. Hup de auto in en wegwezen. Het eiland is ruig, de wind giert rond je oren. De regen kan venijnig in je gezicht striemen en als het even droog is, ben je blij een beetje opgedroogd te zijn. De meeuwen schreeuwen in de lucht en de wolken zijn uitdagend aanwezig. Maar wat is het mooi met alle elementen. De huizen liggen verspreid en zijn bijna allemaal wit. Veelal met dakkapellen of grotere uitbouwsels. Het type cottage, vermoed ik.

Het is druk doordat het voor de Engelsen vakantie is. Ze hebben een week vrij en trekken er massaal op uit om familie te bezoeken of weg te zijn. Dit hadden wij niet verwacht. Het weer is slecht dat horen we overal. Het land veel te nat, de grond zompig onder je voeten als je over de weilanden loopt. Schapen met zwarte koppen grazen hierop, ze hebben korte horens. Af en toe zie je koeien. Stevige roodbonte beesten. Goed slachtvee.

We nemen de kustweg, een singel track road. Dat wil zeggen dat je niet kunt passeren, alleen op speciale uithammen in de weg,die  overigens veel voor komen. De zee is onstuimig door de wind. We vinden een weg naar de kust waar een picknick plaats is. Even een broodje eten en een stukje lopen.  Dan verder naar Staffin. Hier zijn de resten van een nederzetting uit de oertijd te vinden en ook een voetafdruk van een dinosaurus. De geologie van het eiland beschouwend, zou dat best kunnen. Helaas is het eiland museum gesloten, waar je het vroegere leven van de eiland bewoners kunt bekijken. De rietgedekte huizen (blackhouses) zijn nagebouwd. In de huizen werd turf gestookt en de keuken was de centrale plek.  Op de heuvel een stukje verderop ligt het graf van Flora Mc Donald, protegee van Charles Edward Stuart en gestorven in 1790. Het kerkhof is oud. Verweerde grafstenen kijken uit over de zee.

We gaan koffie drinken in hotel Flodigarry waar Flora McDonald ooit gewoond heeft. Mocht je ooit naar Skye willen, dan is deze plek een aanrader. Het eten dat ze er serveren is fantastisch als we de borden zien. We worden bediend door Leo die Nederlands blijkt te zijn. De lounge is typisch Engels en sfeervol en het uitzicht over de baai fenominaal. Het geheel straalt een weldadige luxe uit . En opgewarmd vervolgen we onze toch naar huis.

We rijden een fantastische weg over de hoogvlakte. De hoogvlakte is gevormd doordat lava gestold is dat over het bazalt was gelopen, zoveel miljoen jaar geleden. Door erosie zijn de pieken en zachte delen verdwenen en vormt zich een vlakte waarop gras kon groeien waardoor turf onstond. Zompig grond van een eindeloze uitgestrektheid. Hier op Skye voel je de natuur en de geschiedenis herleven.

Het duurt bijna een uur voordat ik dit gepubliceert krijg, dus weer geen foto's.

 

Van Tebay naar Schotland, 17 - 23 mei.

Zoals gezegd s’morgens de caravan weggebracht. Hij zou rond een uur klaar zijn. Wij vertrekken naar Kendall, een grotere plaatst dichtbij, om boodschappen te halen en een beetje van het landschap te genieten. De weg is mooi, kronkelig en heuvelachtig. De kanten afgezet met stenen muurtjes, dat zie je ook in Schotland en Ierland. In de weilanden lopen schapen met zwarte koppen. Het is een mooie rit, die we ook weer terug nemen als we de boodschappen gedaan hebben.

Helaas is de caravan nog niet klaar. Ze hebben besloten het hele raam eruit te halen en opnieuw te monteren. Mijn voorgevoel dat het raam primair slecht gemonteerd is, wordt hiermee bevestigd. Rond drie uur is de klus geklaard en kunnen we weg. Dan slaat de pech toe, als ik bij het achteruit rijden tegen een auto aanrijdt die ik over het hoofd gezien heb. De eigenaar is er nogal laconiek onder,  ik ben van de kaart. Helaas een deuk in de bumper. We krijgen zijn kaartje mee en hij zal een prijsopgave vragen voor de verzekering. Volgens hem valt het allemaal mee, maar ik heb goed de pest in.

Na zo een dikke 100 km vinden we een camping bij een visfarm.  Een heel aparte ervaring als je een winkel vol met visspullen ziet liggen. Sommige dingen kan ik niet thuisbrengen. Het is een kleine camping en na nog een wandeling langs de diverse vispoelen waar forel in gevangen wordt kruipen we in bed.
We vullen onze watertank tot de nok en ook alle extra flessen om naar de heuvels bij Wanlockhead te trekken. We kunnen vrij staan en dat trekt.  In Wanlockhead is een loodmijn die te bezoeken is. We vinden een plekje langs een stille weg en na de lunch  laten we de caravan achter om naar het stadje te gaan. Weer een prachtige rit, wat een weidsheid. Kale bergen met schapen. Het geeft zoveel rust in je hoofd als je dit ziet, het echte vakantie gevoel.

 

Eerst boeken we een rondleiding in de Lochnell mijn (1710-1860) waar onder slechte omstandigheden werd gewerkt door kinderen en mannen. Het lood waarbij ook zilver mee naar boven werd gehaald, werd gesmolten. Door de giftige dampen en slechte omstandigheden, ging men rond 35 jaar dood.  De kinderen moesten de stenen naar boven slepen op blote voeten over niet geplaveide paden. Men werkte lange dagen.

De huizen waren bedekt met stro en hei en lekten. De lonen laag, maar toch probeerden men de omstandigheden te verbeteren. Er kwamen paarden in de mijn, die de kinderarbeid overbodig maakte. Een dokter ging op kosten van de mijneigenaar in het dorp wonen.  Opmerkelijk is, dat de bewoners van het dorp konden lezen en schrijven. Zowel de mannen als de vrouwen. Er werd naast het werk veel aan scholing gedaan. Sommige bewoners konden daardoor uit het dorp vertrekken en kregen een hoge positie in Amerika en elders in Schotland. Het dorp had een bibliotheek, die nog steeds intakt is. Daar stonden meer dan 3000 boeken die toegankelijk waren voor mannen en vrouwen. De collectie is bijzonder vooral als je weet dat de Koran er stond. Het boek stond gewoon bij de K, dwz dat het als een leesboek werd gezien en niet als religieus boek.

Het dorp Wanlockhead is het hoogste dorp van Schotland. De wind waait en voor ons is het koud. De lokale gids loopt met blote armen en zegt dat het prima weer is. Alle inwoners genieten van het prima weer, want ik zie veel blote armen. Wij hebben drie truien aan, het is maar wat je gewend bent.

 

Gisteren was een autorij dag. Wij komen langs Glasgow en Loch Lomont.  Barre heuvels en koud, het regent en miezert de hele dag. Tegen een uur of vier klaart het weer op, dat hebben we nu al vaker meegemaakt. Dus op zoek naar een plekje. Eerst vinden we een picknick plaats langs de weg, maar daar heb ik geen goed gevoel bij. Op de kaart zie ik dat er aan de baai een camping moet zijn. Daar kunnen we ook heen.

We draaien van de weg af, over een smal pad door een oeroud prachtig bos. Overal schitterende mossen.  Onderweg een paar wandelaars die ons weten te vertellen dat de camping niet meer bestaat. Er is wel een hotel, maar waarschijnlijk geen plek om te kamperen.  Je kunt er wel draaien want dit weggetje is daar te smal voor.
We komen bij een enorm Victoriaans hotel aan, het ligt prachtig aan de baai. Het heeft ook een grote parkeerplaats waar slechts een auto op staat. Fred gaat vragen of we mogen kamperen op de parkeerplaats. Na een primair nee, volgt een aarzelend ja, als het voor een nacht is. Wij zijn de hemel te rijk, want de tuin is prachtig, het plekje super.


Voor het hotel.

 

Als de caravan staat, gaan we wandelen en weer regent het. Overal stroompjes en beekjes, die van de helling naar beneden kabbelen. Dit is ons douche en afwas water. Drinkwater hebben we genoeg.

Na een heerlijke nacht vanmorgen weer even gewandeld. Het wil niet echt droog worden. De rit voert ons over de Glencoe Mountains.  1080 meter met sneeuw resten. Het is druk op de parkeerplaatsen overal wandelaars, de nationale sport hier. Goed ingepakt met regenkleding en dikke schoenen.  Een fantastisch landschap, watervallen, heuvels en bergen trekt aan ons voorbij. Het prille groen en de schaarse weide bloemen zijn mooi. De brem uitbundig.. Paarse klokjes zie je hier veel, het lijkt een orchideeën soort, maar ik weet dat niet zeker.

We vinden weer een plekje op een parkeerplaats langs de weg. Achter ons de heuvels en diep in de vallei een riviertje. Daar gaan we water halen. We moeten stijl naar beneden klimmen en natuurlijk ook weer naar boven. Fred draagt 20 kilo extra, ik mijn foto spullen. Aan de andere kant kijk ik uit over de bergen waarop nog een rest sneeuw. En het is zowaar droog met zelfs aan het eind van de middag zon.

 

Morgen richting Skye en dan door naar de Hebriden.  Ik hoop dat we alles in ons tijdschema gepropt krijgen, anders moeten we de vakantie gewoon een week verlengen.

Nu ja. die reis naar de Hebriden liep dus mis. Dacht ik dat het simpel was om onze reis naar Harwich te wijzigen uiteindelijk hadden we een open flexi  retour. Ho maar, want alles is volgeboekt. Alleen een nachtafvaart is mogelijk, maar dan zijn de extra kosten irreëel hoog. Ons Herbriden plan vergeten we gewoon en schorten het op naar een andere keer. Het weer is trouwens erg slecht, regen, regen en nog eens regen en dat blijft nog even zo. Noord Schotland is voor ons nog onontgonnen gebied en daarheen zullen we onze reis vervolgen, of we besluiten richting York te gaan. Alle opties open.

Op dit ogenblik staan we op Skye op een landtong met de wind gierend rond de caravan. Wat ben ik blij met onze verwarming die dit aankan.  Dit wordt een onstuimig nachtje daar kun je zeker van zijn.

Up North

We zijn een week weg en we hebben veel beleefd. De gathering was een succes.

Het is leuk andermans Airstream te zien zoals de heel oude, met een bad erin of een moderne waar je zomaar een motor in kunt rijden. Die Airstream (Eddy Bauer type) weegt 3100 kilo en er staat een enorme truck voor. Daar zijn wij echt klein bij.

De motor gaat achterin. Totaal gewicht 3500 kilo!! excl. auto.

Badkamer in een vintage Airstream

 

 Gisteravond met de laatste stayers van de gathering in een pup gegeten. Het was reuze gezellig.  Vanmorgen afscheid genomen en in een ruk 400 km doorgereden. Het regende ouderwets en het bleef maar regenen. Wat kan het hier nat zijn. Het landschap verandert langzaam van vlak naar heuvelachtig. Tegen vijf uur is het opgeklaard en breken de wolken.

Omdat we een waterfilter nodig hebben en de auto stekker aan vervanging toe is besluiten we langs de Airstreamdealer te gaan. We zijn toch vlakbij. Ook lekt ons nieuwe raam en daar moet naar gekeken worden. Waarschijnlijk een popnagel die niet helemaal aansluit of een lekkende seal. Dit blijkt het geval te zijn en morgen vroeg willen ze het verhelpen.

We staan dichtbij een auto service station met kampeer mogelijkheid, waar een boeren winkel is met hebbedingen en home made pie. Ik koop een lekkere fles cider, wel verdiend na al dat rijden. Dat is genieten vanavond.

Als morgen de caravan weer tiptop is gaan we verder richting Schotland. We hebben nog niet echt een idee waar we heen gaan. Het wordt tijd om een boekje te gaan lezen.

Lezing, Kew Garden en Camping.

Pine Wood studio:  Vol verwachting zijn we naar de Pine Wood studio’s gegaan. Hier zijn beroemde films opgenomen  o.a. Gold Finger, Thunderbol en From Russia with Love. Ik had gehoopt er te kunnen fotograferen, mogelijk bij de oude gebouwen. Op tijd erheen gegaan, maar tegen gehouden bij de gate. Nee we mogen niet eerder dan half twee erin.  Maar er is een pub aan het eind van de straat, dus daar kunnen we de tijd met een heerlijke lunch doorbrengen.  De studio’s zijn nog volop in bedrijf en zien er modern uit. Dus geheel anders dan mijn verwachtingen.

Om half twee een nieuwe poging en nu mogen we er wel in. Om alles goed te kunnen zien zitten we voorraan in de zaal, uiteindelijk gaat het over belichtings technieken met video licht. Jason Lanier is hier beroemd door geworden en hij gebruikt Rotolights, die ze nu promoten. Het zijn LED lichten die zonder schaduw een prachtig constant daglicht produceren. In Nederland nog niet te koop, wel in Amerika. Het is fenomenaal te zien hoe hij met licht speelt en alles analyseert. Wij helemaal enthousiast kopen twee van de lichten. Dat wordt leuk spelen deze vakantie.

De volgende dag regent het en niet een beetje maar gewoon echt natte regen. We hadden het plan om naar Londen te gaan, maar door de koude gure wind ontbreekt ons de moed. Kew Garden ligt dichtbij en daar zijn kassen met mooie planten. Ook leuk om te doen. Aangekomen zijn er een horde toeristen Japanners, Fransen en Duitsers heb ik gespot. Eerst gaan we ons warmen in de Palmen kas dan een snelle pass naar de woestijn kas en ga zo maar door. Al met al een wel bestede middag.

Door naar Adderbury de Bo-Peep camping. Het is een mooie camping met ruime plaatsen. Hier wordt de Airstream gathering gehouden. Wij  zijn met 10 Airstreams waarvan we een groot gedeelte al eerder ontmoet hebben. Het is reuze gezellig en sávonds bij het kampvuur worden de contacten onder het genot van een biertje/wijntje aangehaald.

Vandaag gefietst en geluisterd naar Jo en Elaine die in de pub zingen. De country site van Engeland stelt niet teleur.