Aken

Heerlijk naar Aken geweest. De Dom is meer dan prachtig, een echte aanrader. Verder was het gezellig druk, mooie winkels en ieder twee broeken gescoord.
Het was super relaxed.
Vanmorgen zijn we een nieuwe achterruit "armer" geworden. Dit debacle, maar snel vergeten. En we zijn ook nog even wezen eten. De man had voor ons de gouden tip voor het kopen van petroleum in België. Wij stoken petroleum thuis, als het erg koud is, in de slaapkamer. Maar dat spul is in Nederland zeker 4 keer duurder dan in België. Hij stookte er ook op in zijn restaurant en het rook niet.
We gingen naar huis met een 20 liter leeg frituur olie vat, een volle buik en een goed gevoel.
Ik voeg de video in van ons weekend. Echt om te lachen, zeker onze danskunsten.
Geniet.

 

Gerendal,

Na een hele dag regen, werden we het binnen zitten zat. Om met onze goede vriend Jan te spreken hebben we ons gat verheven en hebben we een ommetje gelopen. Dit gaf me een druilerig plaatje.

Gelukkig schijnt vandaag  het zonnetje. Een mooie dag om lekker te lopen in het Gerendal. Hier hebben we mijn vader verstrooid, die ik dan even kan herdenken. Daarnaast heb ik goede herinneringen aan de week vakantie met mijn lieve vriendin Diana. Beide gedachten wil ik koesteren.

 

De wolken zijn prachtig tegen de blauwe lucht. Regen zit er nog wel, maar door de krachtige wind, waait de regen voorbij. De sleedoorn heeft volop bessen, die door een echtpaar uit de Achterhoek, worden geplukt. Ze maken er wijn van met een alcohol percentage van 20%.  Ze voegen er rozijnen en suiker aan toe voor extra smaak. Schijnt heerlijk te zijn. We wandelen verder.

 

 

Als we terug bij de auto komen blijkt dat de achterruit is ingeslagen. Ik hoor van honden uitlaters, dat het hier geregeld voorkomt. Ik baal behoorlijk. Verzekering bellen, zowel van de auto als de reisverzekering. Fred is zijn gereedschapskist kwijt, die zat behoorlijk vol. Verder missen we niet echt veel. Maar het gedoe eromheen is vervelend. Natuurlijk is het politie bureau dicht, maar ik kan on-line aangifte doen. Er komt een man van auto-totaal glas naar de camping om er een stuk plexiglas in te zetten. Zitten we in ieder geval dicht. Mogelijk is er een ruit beschikbaar, dat horen we morgen. Dan kan er zaterdag een nieuwe ingezet worden. Ik vind dit echt zonde geld, waar je zoveel andere leuke dingen voor kunt doen. En die gereedschapskist is nog niet de helft van de waarde van onze schade. Gewoon goed balen!!!.

Airstream Gathering, Zonhoven België,

 

Al heel lang geleden hebben Kai en Pieter het initiatief genomen een gathering te houden in Zonhoven op camping Holsteen in België, vlak onder Eindhoven.

 De echte Europese gathering vond dit jaar plaats in Venetië, midden in het hoogseizoen en voor velen een te dure aangelegenheid. Doordat de Airstreams zwaar zijn, meer dan 3000 kilo is geen uitzondering, gebruiken de bijbehorende auto’s ook een flinke slok. Gelukkig zijn wij klein met onze 1700 kilo.

We vertrokken vrijdag de 19^de aan het begin van de middag. Zo ver was het nu ook weer niet. Inpakken blijft een stressvolle bezigheid. Het huis wil je schoon achterlaten en er moet van alles mee. Kleding, toiletspullen, kussens, controle op de voorraad  en ga zo maar door. Ondanks onze paklijst vind ik het veel werk. Maar als je eenmaal weg bent, valt die stress, na de eerste dag weg.

De reis liep, tot vlak voor Zonhoven, voorspoedig. We hadden enige discussie over hoe te rijden en Fred was ervan overtuigd dat het zo een dikke 120 km was. De navigatie gaf 180 kilometer aan. Dus de navigatie van de vrachtwagen mode afgehaald en meteen kwam er een waarschuwing, dat er een onverharde weg in de route zat. Dat klopt, want de camping ligt aan een zandpad. Dus toen we opeens  rechtsaf moesten, aarzelde Fred niet om een bospad in te duiken. Ik had nog een protest, want het was echt een bospad en door de aanhoudende regen veranderde dit in een blubber pad. Volgens mij onbegaanbaar voor normale caravans en auto’s.

Weer bewees de Mitsibishi zijn trouwe diensten over de 4 kilometer  hart verzakkende hobbels en bobbels. Al snel was de 4 wheel drive niet voldoende en moest tractie control ingeschakeld worden. De vier wielen krijgen dan individueel grip, geloof ik. De auto gleed van links naar rechts met de Airstream erbij. Oei en we hebben zo weinig hoogte onder de Airstream, slechts 15 cm.

Nu ja we zijn erdoorheen gekomen zonder kleerscheuren en met een heleboel modder her en der. Het half uitgebloeide heideveld, dat onze capriolen gade heeft geslagen lag er prachtig bij.

Op de camping stond ons een warm welkom van de Airstream vrienden te wachten, met als volgende vraag, hoe wij in hemelsnaam de Airstream zo onder de modder gekregen hadden. Natuurlijk was er via Zonhoven een betere aanrij route, maar ja…….

 

Het was een heerlijk weekend, veel nieuwe vrienden gemaakt. We hebben gelachen en elkaars Airstreams bekeken. Er zijn heel veel stokoude modellen, die men opknapt, met een bijbehorend jaren 50 interieur. Echte juweeltjes. Een oude Airstream in Amerika koop je tussen de 3 en 6000 Euro. Opknappen en verkopen is big-business. Alleen moet je wel rekening met de bijbehorende auto houden, want dat is belasting technisch echt niet leuk in Nederland. Wat zal ik blij zijn, als ze de wegenbelasting in Europa op een lijn trekken. Voor een gelijke auto betaal je in Spanje 80 Euro per jaar, die kost hier minstens 1200 Euro. Ongeveer hetzelfde geldt voor Engeland en Duitsland.

Iedere avond hebben we een groot kampvuur gebouwd en lekker buiten gezeten. Ervaringen uitgewisseld, tips doorgegeven en nieuwe mensen leren kennen. En dan kom je ook die bijzondere mensen tegen, zoals Emma en Nigel. Zij verkoopt en ontwerpt kleding in de 50ger jaren stijl. Loopt er zelf ook in rond en gaat met hun Airstream naar festivals om een en ander te verkopen. Caroline verkoopt make-up in haar wagen, die ze als tentoonstellings wagen gebruikt en Kai heeft een tatoo shop, Monica en Harry trekken de wereld rond terwijl ze software apps ontwerpen  en ga zo maar door. Iedereen met de gedachte leve de vrijheid.

Emma met haar 50jaren Airstream.

 

Maandag zijn we als een van de laatsten van het veld gegaan. Jammer dat het weer voorbij is. De volgende meeting is eind Juni op de Hebriden, we gaan ervoor, als het binnen ons reisschema valt.

Nu staan we op een NCC terrein in Geulle, Limburg. Het regent al twee dagen en het is behoorlijk nat. Gisteren naar Maastricht geweest en een kijkje genomen in de Bookshop Dominicanen. Volgens Fred een goed gebruik van een kerk. Door de regen geen foto’s gemaakt en een stad boeit me niet echt. Wel lekker koffie gescoord bij een Nespresso winkel. Je kunt  gratis proeven, favoriet van ons pensionados. Jammer dat alle grote steden zo veel hetzelfde winkel aanbod hebben en de mooie huizen daardoor misvormd. Het publiek in Maastricht is wel een extra blik waard, want ze lopen er tiptop bij.

Nu weer regen, regen, regen. Vandaag gewoon even niets doen. Fred aan het lezen, ik PC opschonen en nog wat studeren in een boek dat ik heb liggen over belichting.

Morgen mogelijk naar Aken of iets anders. We zien wel. Ik wil in ieder geval lopen in het Gerendal en even langs “papa”. Hij is hier uitgestrooid.  Eind van de week weer terug en eind volgende week richting Emmeloord. Ik ga weer een fotocursus doen, hiep hoi.

 

 

 

 

 

 

 

 

September update.

Het is stil op mijn blog geweest. De Airstream heeft niet stilgestaan, alleen gewoon tijdgebrek en niet altijd internet. In Juli stond een kindervakantieweek op het programma in Bourtange. Bourtange is een vestingstad in Drenthe tegen de Duitse grens aan ter hoogte van Assen.  Het stadje heeft een rijke historie en is goed gerestaureerd.

De camping ligt vlak bij het stadje. Zoals gebruikelijk werden we hartelijk ontvangen door Manuela, die de week voor het tiende keer georganiseerd had. Kleinzoon Kalle was ‘s ochtends door ons op station Culemborg opgepikt en had de hele reis anderhalf uur treinen en drie uur auto goed doorstaan. Hij had er duidelijk zin in, dapper hoor voor een mannetje van vier.

Bas en Eva kwamen hun drie dochters brengen. Het feest kon beginnen. Om zes uur werd een gezamenlijke maaltijd geserveerd, bestaande uit soep en broodjes. Na een voorstel rondje werd het programma bekend gemaakt.

Bas en Eva vertrokken in de loop van de avond, nadat wij de kinderen naar  bed hadden gebracht. Dat was natuurlijk feest. Lisa en Kalle samen in een tent, Carijn en Nadine in de andere. Slapen ho maar,  het was veel te gezellig. Nu maar hopen dat het geheel niet om vijf uur wakker word.

 

De volgende dag een verkenning in Bourtange. Het kanon werd ontstoken om het kamp in te luiden. We kregen allemaal champagne en kinderchampagne. Nadine presteerde het om haar drankje voordat we gingen proosten over mijn broek te gooien. Ik keek naar beneden, waardoor mijn oren niet meer bedekt waren toen het kanon knalde. Ik liep te oorsuizen. Het deed nog pijn ook en kon me voorstellen, wat de mannen op het slagveld ooit meegemaakt hadden. Ik heb er uren last van gehad.

Het regende behoorlijk,  de tour door Bourtange viel in het water. Later zijn we het museum ingedoken, hier zagen we een film over Bourtange en de kinderen konden  elkaar naar hartenlust bekogelen op het schietterrein.

Babette vertelt spannende verhaaltjes.

Thuisgekomen bleek de tent aardig geleden te hebben van de wateroverlast. Gelukkig hadden we een reserve tent bij ons. Met behulp van een gronddeken konden de kinderen op een droge plek slapen. Nu weet ik ook weer, wat het is om met slecht weer te kamperen, met kleine kinderen.

De volgende dag was Carijn jarig. ‘s Ochtends gingen we kaarsen maken en werd ze heerlijk in het zonnetje gezet. Het was een leuke bezigheid, die nog leerzaam was ook. Iedereen ging naar huis met twee eigen kaarsen. Oma heeft ze verwend met  vreselijk slechte doch lekkere lollies en natuurlijk een ijsje.

 ‘s Avonds kwamen Bas en Eva en Oma Marianne op bezoek om de verjaardag van Carijn te vieren. Wij zorgden voor een BBQ. Carijn werd door de hele camping uit volle borst toegezongen.

De activiteiten voor de rest van de week bestonden uit speurtochten, pannenkoeken bakken, Fred de held heeft er vreselijk veel gebakken, waterspelen, voetballen, volleybal, kanovaren, kinderboerderij en vooral veel spelletjes en veel plezier. Opa en oma waren na een week gesloopt,  de kinderen hebben het heerlijk gehad.

Onze volgende activiteit bestond uit een weekend naar Ravensteijn met mijn oude TNO collega Jan en zijn vrouw Ina. Ook dit is een vestingstadje,  gelegen aan de Maas.

 

Jan heeft iets heerlijk relaxed over zich en een goed gevoel voor humor. Dat werkt aanstekelijk. Nadat zij gearriveerd waren en na de nodige plichtplegingen bij de kamp beheerders, zijn we  naar Ravensteijn gewandeld, als eerste verkenning. Ook zo een pareltje in het Nederlands landschap. Bij de caravan hebben we ons geamuseerd met een lekkere borrel gevolgd door kaasfondue.  Fred lust hier wel pap van en het was meer dan gezellig.

De volgende dag weer naar Ravensteijn. Rondgekeken, koffie gedronken, boodschappen gedaan en naar het emaille museum geweest. Hier stonden prachtige kunstvoorwerpen. Behalve emaillen voorwerpen waren er ook glas in lood panelen. We hebben er meerdere uren doorgebracht. Echt de moeite van een bezoek waard. Bij de caravan hebben we ons kostelijk vermaakt met een 30 seconde spelletje en triomino.

‘s Avonds vond Jan dat ik mijn luie gat moest verheffen. Dat kostte enige moeite door de alcohol consumptie. Op naar een rondje Ravenstein in het avondlicht. We hebben de molen gekeken, door straatjes gekuierd en langs het water gelopen. Het was een mooie warme avond.

 

De volgende dag gelopen en terrasje gepakt. In de middag kwamen zoon en schoondochter van Jan op bezoek met een adorabele pup. Het weekend was weer veel te snel voorbij. Onze terugtocht werd vertraagd door een lege accu, maar na een uurtje laden kregen we de auto ook weer aan de praat.

 

Begin September op naar Drenthe. Peter en Netty zijn over uit Nieuw Zeeland. We zijn neergestreken op een mooie Staatsbosbeheer camping de Kijl, midden in de bossen. We hebben geen wifi hier noch ontvangst van de telefoon. Dat is bijzonder in Nederland. Gisteren hebben we een tocht met een gids gemaakt  rondje de Tip. Hij vertelt over het ontstaan van het landschap, het afgraven van het veen, het ontstaan van de dorpen en de bebossing, die later plaatsvond. We lopen ongeveer 8 kilometer en het is zeer de moeite waard bij een temperatuur van ongeveer 25 graden.  Rond tien uur ’s avonds kruipen we tevreden ons bed in.

 

 

Vandaag 1 september  een fietsdag, met 40 kilometer op de teller. Peter had de tocht goed voorbereid en we rijden door afwisselend landschap via de knooppunten. Wat is Drenthe toch een mooie provincie. We lunchen in Oud Aalten in een pannenkoek restaurant. Het is een oude boerderij met de bedstee intakt. De deel en de woonkamer zijn in gebruik genomen. De ossenbloed kleurige balken geven een bijzondere sfeer.

 

De volgende dag naar Vries. Even bijkletsen met Bas en Eva en de kleinkinderen zien. Daarna weer een fietsdag en zo is de week bijna voorbij.

 

 

Vrijdag 4 September naar Ommen. Wouter en Annemieke zien we ook veel te weinig. Het zijn zulke dierbare oude vrienden. Alle kinderen en kleinkinderen besproken, foto’s gezien, gelachen en gedronken.  Het lijkt wel of de tijd heeft stilgestaan zo makkelijk pakken we de draad weer op. We tuimelen veel te laat in bed. De volgende dag zijn we bij een vouwwagen specialist wezen kijken. Fred is wild enthousiast ven een 3Dog wagen. Een snel op te zetten degelijk gebouwde vouwwagen.  Ik zie het al gebeuren in de regen en kou, ik kies voor de Airstream.

Drents heideveld.

5 September naar Cannenburgh bij Apeldoorn. Vanuit Ommen naar Heerde.  Weer midden in het bos, zonder voorzieningen. Vanavond kun je met de boswachter mee, maar ik heb geen moed. Gewoon even niets en genieten van het zijn.

Cannenburgh, is een prachtig kasteeltje. Ik heb hier een workshop gehad,  gegeven door Frank Doorhof.

De foto’s komen nog want ik ben nog niet klaar met het ontwikkelen.  Maar het was weer een leerzame en erg gezellige dag. Zondag avond naar huis gereden en toen erg druk geweest met opruimen. Niet alleen van de caravan maar de zolder verdieping stond op de agenda. Heel veel opgeruimd en naar de kringloop gebracht. Nu nog kledingkasten, beneden de boeken uitzoeken, de bijkeuken opruimen en de stal. Alles hard nodig. Dus dit jaar geen grote reis wel binnenkort richting België voor de Euro  Airstream gathering.