maandag 14 november 2016

Naar Vries

 Vrijdag zijn we vertrokken naar Vries in Drenthe, waar Bas en Eva wonen met hun drie meiden. We hebben afgesproken dat de caravan bij hun op de oprit kan staan. Dat geeft ons de vrijheid om lekker in je eigen bed te slapen en gewoon je eigen dingen te doen. Voelt toch anders dan een logeerpartij. Verder heeft Eva ook geen echt logeerbed, dus is de keuze voor ons makkelijk.



Het is een dikke 100 km, anderhalf uur rijden. Na een rustige morgen met een flinke wandeling vertrekken we na de lunch.  Rond drie uur zijn we geinstalleerd. Het is St Maarten en we vallen met onze neus in de boter. Ik ga mee om de liederen aan te horen en het feest mee te maken. De kinderen hebben zelf lampions gemaakt die prachtig versierd zijn. 




De hele middenstand doet mee, het is echt een groots feest hier. Blokker, opticien, bakker en sportschool worden bezocht en overal wordt hun rugzak met snoep gevuld. Aan het eind van de avond puilt die echt uit. Daar kun je wel een jaar mee verder.  Bij de bakker scoren ze een heerlijke taaitaai pop, elders mars, noten, lion king spekkies en ga zo maar door. Lisa is groot genoeg om op eigen gelegenheid haar lied te zingen samen met een vriendin. Die komt helemaal afgeladen vol, omdat ze met de fiets een grotere actieradius heeft. Nadin en Carijn hebben driftig geoefend op hun eigen verzonnen lied.



 Bij een huis horen ze Lisa haar lied vertegenwoordigen en groot is hun verontwaardiging als Lisa verklaart dit zelf verzonnen te hebben. Carijn schreeuwt ze hebben ons lied gejat. Gelukkig hebben ze nog meer liederen in de maak.

De volgende dag komt Sint aan in het plaatselijk kanaal. Weer een echte happening. Je snapt het al, zakken vol met snoep en strooigoed. En als s’avonds de schoen gezet wordt is het helemaal feest. Toch leuk om kind te zijn of oma, want het is zo herkenbaar. De avond vullen we in met een heerlijk glas wijn en kletsen bij. 









Zondag langs Eise gereden de vader van Bas. Hij is getroffen door een hersenbloeding en zit in een verpleeghuis. Hier blijkt het verschil tussen het Noorden en het Westen groot te zijn. De kamers zijn gezellig ingericht. Er is tijd voor een kringgesprek en er worden verhalen voorgelezen. De persoonlijke aandacht is enorm. Dat heb ik anders meegemaakt. Niet dat ik ervoor zou kiezen in een verpleeghuis te zitten, maar het kan zoveel slechter.
Eise zelf is slecht, jammer want het was een zeer krachtige man met een sterke wil. Vreselijk als een dergelijk lot je treft, maar we hebben het niet voor het zeggen.
 
Dammen met kleindochter.
Nu zijn we weer terug op ons plekje in Heerde. Buiten een gestadige drizzel op de caravan. De kachel snort, Fred speelt een spelletje dammen. Ik zit te bloggen met een heerlijke kop soep in mijn handen. Wat een rust en vrede. Fantastisch.

Zaterdag vertrekken we naar Den Ham waar we een lezing bijwonen. Daarna terug naar huis om het leven van alle dag weer op te pakken. Wat is het fijn om zo makkelijk weg te kunnen, we gaan zeker terug naar Heerde in de winter. Het moet hier prachtig in de winter zijn zeker als het heeft gesneeuwd.

dinsdag 8 november 2016

Kamperen in Heerde op de Noord Veluwe.


We willen van de herfst genieten en thuis blijf je bezig. Je vraagt je af hoe dat kan, want we zijn gepensioneerd. Zitvlees hebben we beide niet. Fred is lekker bezig bij Merel met de verbouw van de badkamer en voor mij de studio. Een laminaat vloer is al gelegd. Zelf ben ik druk met huishouden, fotografie, bezoekjes van vrienden regelen en ga zo maar door. De dagen vliegen om en voor je het weet, zit je midden in de herfst.
We hebben heel rustig de caravan ingepakt, een kruis door onze agenda gezet en weg zijn we. Een ding staat vast we willen naar dochter Eva, die hebben we te lang niet gezien. Dubben, gaan we naar Zeewolde, omdat de Flevopolder best veel te bieden heeft met de Oostvaarders Plassen, Kampen en Urk of toch naar de Veluwe, voor de paddestoelen, de herfstkleuren en de bossen. Het is het laatste geworden.




 We staan, als enige Kampeerder, op het natuurterrein van het Gelders landschap in Heerde. Er is hier niets, alleen grondwater en een put voor het toilet, daar kunnen we het mee doen. We hebben een generator voor electriciteit, want met weinig zon doen onze panelen niet veel. Helemaal zonder electra wordt lastig in deze periode van het jaar want kaarslicht is wel romantisch maar niet even practisch. Ook mijn laptop vraagt om electra en natuurlijk de accu’s van de fototoestellen.


Zondag komen we bij het hek van het Gelders landschap. Helaas staan er twee auto’s geparkeerd voor het hek, ondanks het bord dat de uitrit vrij gelaten moet worden. We kunnen er niet door. Verderop op een parkeerplaats wachten we geduldig af, onder het genot van een kop soep. Eerst wandelen en daarna zullen ze wel vertrokken zijn. Het zonnetje schijnt en het ruikt heerlijk fris. Natuurlijk gaan de toestellen mee om een en ander vast te leggen.
Als we terug komen is er één auto weg en dat geeft ons voldoende ruimte te passeren. Ik kan het niet laten een briefje onder de ruitewisser te leggen, met de mededeling dat de auto de ingang tot de camping blokkeert.

We duiken relatief vroeg ons bed in en rond elf uur slaap ik als een roos. Ik word heerlijk uitgerust wakker om negen uur. Het is lang geleden dat ik zo goed geslapen heb. Omdat het regent hebben we geen haast. Met een boek in bed en een ontbijt is het heerlijk vakantie te houden. ‘s Avonds hebben we met mijn vriendin Annemiek uit Ommen afgesproken. Ik ken haar 40 jaar en het is iedere keer weer goed elkaar te zien en bij te kletsen. Net alsof de tijd heeft stilgestaan.


Vannacht heeft het licht gevroren. De zon is omvloerst door de wolken. We trekken erop uit. De kou prikt in je neus, het is heerlijk weer. We lopen een blauwe route om niet te verdwalen, want je komt echt niemand tegen. Onderweg genieten we in een restaurant van een  heerlijke kop soep. Het landgoed De Dellen is vroeger van Buys Ballot de natuurkundige geweest. Hij heeft de bomen geplant en lanen aangelegd. Het is mooi en mocht je ooit in de buurt zijn neem een kijkje.
Overal zijn sporen van de zwijnen. Herten hebben we nog niet gezien. Wel veel paddestoelen en prachtige herfstbladeren.




woensdag 5 oktober 2016

Parijs fotoshoot voor de Notre Dame en Eiffeltoren


Ik heb verschillende workshops gevolgd bij Frank Doorhof. Hij is een Nederlands top fotograaf op het gebied van fashion- en modelfotografie. Ik houd enorm van zijn stijl van fotograferen, de manier waarop hij met licht omgaat en zijn creativiteit.
Ooit kwam ik hem tegen op een fotobeurs van Sony en sindsdien is hij niet meer van mijn netvlies verdwenen. De eerste workshop, die ik bij hem volgde vond ik doodeng, want wat kun je verwachten van zo een workshop als beginnend fotografe? Maar nu, na twee jaar heb ik zoveel geleerd over licht- en studiofotografie en ben ik zoveel verder. Verder is Frank gewoon vreselijk aardig en wil hij je altijd helpen.



Ik volg ook al langere tijd Jason Lanier via Youtube, eigenlijk voordat ik Frank ooit ontmoet had. Hij fotografeert veel buiten, minder extreem. Het is weer een andere stijl van werken.  Ik wil al heel lang een workshop bij hem volgen om  nieuwe ideëen op te doen. Hij woont in Amerika en het is waanzin om daarvoor over te vliegen. Toen hij aankondigde, dat hij naar Parijs kwam aan het begin van het jaar, heb ik toch van de gelegenheid gebruik gemaakt en geboekt. Toen wij begin dit jaar naar New York gingen had ik geld op mijn credit card gezet. Ik doe dit nooit en was het restant  totaal vergeten. Dat was boffen, doordoor had ik de workshop “vrij”. Dat was helemaal super. Ik heb een hele tijd gedacht dat het een fout van Visa was, maar ik geloof het niet.

We staan bij Versaille in Parijs op een camping, die tussen de bomen ligt aan het eind van een doodlopende weg. Op de camping zijn vaste tenten en huisjes. Het moet in de zomer een bloeiende business zijn. Het terrein is heuvelachtig en onregelmatig, overschaduwd door bomen. Niet verkeerd volgens ons. Het is een ACSI camping, dwz dat je in het na-seizoen goedkoop kunt kamperen. Niet gek na onze Keulen ervaring, die camping was gewoon duur.

De auto heeft nog steeds last van zijn differentieel. Het lijkt wel een koffiemolen, zoveel herrie maakt hij. De garage had een poging ondernomen een en ander te maken, maar schijnbaar niet gelukt. Dus na de trip staat hij weer in de garage.
We vertrekken vlak na de spits en rijden ieder om de twee uur. De navigatie geeft aan dat we rond drie uur aankomen en ik wil zeker voor de spits door Parijs zijn. De realiteit is, dat we met alle vertraging bij Antwerpen en een afgesloten weg bij Lille pas om zes uur aankomen.

Zaterdag gaan we Parijs via het openbaar vervoer ontdekken. Je koopt een Mobilis ticket dat de hele dag geldig is in al het openbaar vervoer. De workshop begint in de stad en we willen zien hoeveel tijd de reis erheen vergt. Na anderhalf uur in en uit treinen en trams zijn we er. Het is slechts 13 kilometer. Waardeloos, zeker als je van alles aan apparatuur en flitsers gaat meenemen. Jason had vermeld dat al zijn flitsers en andere apparatuur gestolen is op de Airport en je wilt gewoon niet zonder licht zitten. Ik heb al heel vaak gedacht aan een oude kinderwagen of een bolderkar om het sjouwprobleem op te vangen. We hebben een paar keer een kruiwagen meegenomen naar een shoot, maar dat werkt ook niet echt op zand en heide. Vroeger hadden we een kar achter de fiets en die zou nu uitstekend dienst doen, ofschoon ook veel te lomp en te zwaar.
In Keulen hadden we een Nederlander ontmoet, die zelf zo een vouwbare bolderwagen had ontworpen. Hij had nog een demo model staat en die hebben we na lang aarzelen aangeschaft. Niet alleen voor fotospullen, maar ook om kampeerspullen en tuingereedschap mee te vervoeren. Of als we met de kleinkinderen op stap gaan van alles mee te kunnen nemen. Ik merk dat zwaar tilwerk niet meer makkelijk is omdat mijn handen gewoon af en toe pijn doen. Jaja ouderdom etc etc…..

Bij het Marriot hotel waar we de workshop hebben, doe ik navraag naar parkeer tarieven. Op zondag hoef je in Parijs niet te betalen langs de weg!!!!!! Nu dan is het makkelijk voor ons, morgen met de auto. In de binnenstad betaal je 26 Euro als max tarief voor 24 uur parkeren op doordeweekse dagen. Ik ben met openbaar vervoer twee personen bijna hetzelfde kwijt dus is voor maandag de keuze snel gemaakt. Door te carpoolen delen we de kosten. Prima.

Zondag eerste workshop dag.
Na de ontmoeting van de modellen en medestudenten, (we zijn met zijn vieren in het totaal) hebben we de doelstellingen voor de workshop bepaald. Op naar de Notre Dame om daar te gaan werken.
Het is natuurlijk erg druk op het plein voor de Notre Dame. We weten niet of de politie een en ander toestaat, maar uiteindelijk schijnt het geen probleem te zijn. Jason laat ons zelf de lichtopstelling doen en de modellen poseren. Nu zijn de modellen zo ervaren, dat het laatste geen probleem is, want die gaan automatisch in de goede “stand”. Faith is verbazingwekkend en prachtig. Lisa kan heel goed een beetje Frans verlopen type naspelen. Heerlijk. Het valt op dat de menigte op het plein voor de Notre Dame uiteen wijkt als wij schieten. Ze verwachten volgens mij een beroemdheid. Verder gaan ze met smartphone ook foto’s maken en weten niet wie ze nu gefotografeerd hebben. Vermakelijk.  Regelmatig krijgen we tips  van Jason. Na een dag ben ik toch wat teleurgesteld. Leer ik nu wat, ja of nee?
Bij de nabespreking van de foto’s tijdens de maaltijd, komen de tips.





Eerste tip was, neem de tijd. Kijk naar je compositie, laat je niet meesleuren door je enthousiasme. Zorg dat je beeld recht is, kijk goed naar de belichting.
De tweede dag voor de Eifeltoren, valt het kwartje, maar dat hebben we niet meer met de euro. Ik merk dat ik heel veel geleerd heb, of ik het kan toepassen is een tweede, maar de aandachtspunten zijn duidelijk. Het enige dat je dan nog kunt doen is veel oefenen en dan komt de rest zeker. Jason heeft uitleg gegeven over de fundamentele zaken voor het poseren, iets dat mijn leerdoel was. Het model hielp lekker mee, toen we zelf haar moesten neerzetten. Een kleine verandering in houding kan een veel sterker beeld geven. Klik zeggen mijn brains, wat goed.



Als we tegen tien uur s’avonds stoppen met het fotograferen realiseer ik me dat we de camping deuren gesloten zullen vinden. Dat wordt lopen naar de caravan.
Tegen half twaalf zijn we in ons tweede huis, veel geleerd en weer nadenk werk.
Het was heerlijk even eruit te zijn. Dochterlief blijft me door het hoofd spoken. We weten met elkaar dat we verder moeten, maar mijn god wat is het soms moeilijk. Maar ja wie heeft ooit beweerd dat het leven makkelijk is. Gelukkig hebben we elkaar als gezin en veel lieve vrienden. Dat is zo een troost.





Voorlopig hebben we geen trips geplanned. Fred wil zijn/mijn studio bouwen. Merel heeft hulp nodig in het afwerken van haar huis en de jongens komen gezellig logeren. Natuurlijk kunnen we de rest van het gezin en onze vrienden ook niet vergeten, dus vliegt de tijd door je vingers. Dat zal voor een ieder herkenbaar zijn.
Ik heb nog meerdere fotoshoots op de agenda staan. Het kriebelt enorm om dit te doen.
Wij blijven voorlopig twee pensionados met een Airsteam al is het even iets rustiger in het reizen.


zondag 25 september 2016

Photokina Beursweek

Vandaag is het zaterdagavond. We zijn beide kapot van alle indrukken en de afstanden die we lopend op de beurs hebben afgelegd. Vroeger, toen ik zelf nog regelmatig een beurs deed, was ik ook kapot. Het is dus herkenbaar. Alleen ben ik nu consument en geen leverancier. DWZ dat je de hele beurs afloopt om te kijken naar nieuwigheden, koopjes, wetenswaardigheden en kennis in tegenstelling tot het staan op je stand.

Demo zwaardvechten door Japanners. Helaas stond ik aan de verkeerde kant.

De Messe in Keulen is enorm groot. Er zijn 9 hallen in gebruik. Canon heeft een hele hal ingericht, ook Nikon, Leica en Sony zijn dik vertegenwoordigd met zowel fototoestellen als filmapparatuur. Ze hebben allemaal iets van een test plaats met model voor hun lenzen en toestellen. We kijken onze ogen uit bij de lenzen van Zeiss, Tamron, Samyang en alle andere kleinere merken.
Daarnaast zijn er leveranciers van printers, software, fotoboeken, fotolijstjes en ga zo maar door. Een enorm aantal statieven, fototassen en rugzakken zijn tentoongesteld. Opslagmedia, drones en lichtmodifiers als softboxen en beauty dishes. LED doet zijn intrede en dat in vele vormen.
Gadgets als selfie sticks, mini statieven of kleine printers, waarmee je meteen vanaf je mobiel kunt afdrukken, trekken veel jong publiek. Kodak heeft een mooi product hierin.
Aan de rand van de hallen zijn meestal de kleinere spelers op de markt te zien en zo kom je bij de stands van de Chinezen en Koreanen of een IJslander die drie D fotografie in de markt wil zetten gebaseerd op een prisma. Chinesen verkopen alles wat los en vast zit voor zeer lage prijzen. 2 euro voor een luchtblazertje is geen geld. Of lens doekjes met je naam erop. 
Op diverse podia worden demo’s gegeven door bekende fotografen. Topics als hoe ga je om met het beschermen van je foto’s op internet, wat is de invloed van social media voor je bussiness komen aan de orde. Ook portret sessies of uitgebreide photoshop tutorials. Leerzaam om te volgen en het geeft altijd weer nieuwe creatieve ideeën.


Ben je moe en wil je even iets anders, dan is er dagelijks een circus act op het midden terrein buiten. Werkelijk goed met acrobatiek en trapeze werk. In een hal zit een hele dag een juffrouw te schommelen, die druk gefotografeerd wordt. Leuk om te oefenen op het meertrekken met beweging. Of twee samurai vechters uit Japan die elkaar te lijf gaan in een flitsend tempo. Kickboxers en break dancers geven demo’s.
Barbie was er ook!


We hadden onze vouwfietsen meegenomen. De afstand tot de camping is ongeveer 5 kilometer en het fietspad naar de messe goed te doen. Gisteravond waren we  minder moe en zijn we nog wat foto’s bij avondlicht wezen op een brug over de Rijn. Na afloop stap ik in een gat hetgeen een behoorlijk verstuikte enkel opleverd en een dikke voet.


Dus vandaag toch rustig aan gedaan, in die zin dat ik meer naar lezingen heb geluisterd. Het is te merken dat de beurs afloopt want de chinezen houden uitverkoop aan het eind van de dag. We scoren nog wat nuttige dingen zoals een oplader voor onze fotobatterijen en wat gekleurde gels voor de studio flitser. Kun je het licht blauw, rood of geel laten worden. Leuk in combinatie met rook of als accent licht.

Morgen houden we het voor gezien en rijden richting huis. Het heeft geen zin hier langer te blijven, want de camping is druk en vreselijk gehorig. Op de Rijn komt regelmatig een boot langs met feestvierende jongeren en dat merk je goed aan het lawaai. Op dit ogenblik klinkt er een vreselijke beat op de achtergrond met het nodige geschreeuw. Het water draagt ver.
Het was een welbestede week en we hebben het beiden naar ons zin gehad. Fred is net zo nieuwsgierig als ik naar nieuwtjes. Maandag moet de auto naar de garage voor het differentieel. Woensdag heb ik eters.
Donderdag vertrekken we richting Parijs. Daarna voor langere tijd thuis gepland met mogelijk in de herfst nog een paar dagen kamperen. We zien wel. Het is heerlijk als je zo een flexibel tweede huis hebt. Je hoeft niets te plannen en je volgt gewoon je hart als je weg wilt. Ofschoon deze twee trips wel lang tevoren geboekt waren.