zaterdag 11 februari 2017

Sneeuw, ijs en koud.



Alweer een week verder en het was koud met een minium temperatuur van min 8 graden. Gure wind en niet echt aangenaam, vooral aan de waterkant bij de IJssel en bij de Oostvaardersplassen. Maar goed daardoor laten we ons niet weerhouden om te gaan lopen en proberen iets ervan te maken. We hebben het best naar ons zin binnen en cocoonen behoorlijk. Lekker lang slapen en een boek lezen.
De lucht blijft de hele week grijs en mistig, het voorspelde zonnetje laat op zich wachten. Jammer is dat, want dit grijze weer geeft vlakke foto’s en weinig inspiratie tot mooie beelden.


De natuur rond de Oostvaardersplassen is mooi, het is een ruig gebied, waar de natuur zijn gang mag gaan. De dieren moeten rust krijgen in de winter, om niet teveel energie te verliezen met zich bewegen en zodoende hun opgebouwde vet reserve te sparen. Er is een behoorlijk gebied afgesloten voor publiek. We hebben geluk, als we wat herten tegen komen rond vijf uur. Mooi gezicht is zo een kudde.


Op dit ogenblik is er discussie over de dieren in de Oostvaarders plassen. Het gebied is te klein voor alle grote grazers en daardoor creperen veel van hen. Er gaan stemmen op om ze te verplaatsen naar rijkere gebieden of toch af te schieten. De meningen hierover zijn verdeeld tussen de diverse milieu groeperingen.
In het bezoekers centrum kun je heerlijke chokolademelk met slagroom drinken. Een aanrader evenals een bezoek aan de Oostvaardersplassen.





De caravan houdt het redelijk goed. Binnen snort de kachel continue. Er gaat best veel gas doorheen. Gisteren is de waterpomp op het terrein bevroren. Fred ging op stap om water te zoeken en vond een buurman verderop bereid ons water te geven. Kunnen we weer even verder.
Een tochtje langs de IJssel was geen succes. Mijn god, wat was het daar koud. Werkelijk na een kwartier wandelen waren mijn handen ijsklompen. Ondanks mijn dikke jas, muts, lange onderbroek en meerdere truien is het koud. Dat hebben we snel voor gezien gehouden. Als je een foto wilt maken moet je iedere keer je handschoenen uittrekken, echt niet fijn.


Een bezoek aan Kasteel Cannenburg was verrassend, ondanks het feit dat het kasteel gesloten was. In de fraai aangelegde tuinen met vijvers, kun je wandelen en waant je terug in het rijke verleden.

Vandaag naar Urk geweest. Bij CameraNu werd een lezing over Wacom teken-tabletten gegeven. Altijd leuk om te luisteren en iets nieuws op te pakken. Daarna zijn we Urk ingelopen. De tijd staat daar stil. Ze spreken een heel eigen dialect, razendsnel en niet te verstaan. De kleine huisjes zijn een plaatje van vroeger tijden. De haven ligt vol met platbodems, pleziervaartuigen en jachten. Je ruikt de vis overal en bij het monument voor de verdronken vissers, kun je je al de tragedie die zich heeft afgespeeld levendig voorstellen. Eens per jaar is er een Urker herdenkingsdag voor alle verdronken vissers. Men brengt zijn tijd door in de kerk en alles is gesloten. Hier kwamen we, op tijd, achter toen we woensdag naar Urk wilden. Je bent daar dan niet welkom.

Morgen, als het weer het toelaat, richting huis. Zonder water wordt het wel erg afzien. En een open haard is ook niet te versmaden.





zondag 5 februari 2017

Heerde en omgeving.

We zijn hier alweer een week en de tijd vliegt voorbij met eigenlijk niets doen. Tenminste….
Maandag op de fiets gestapt om boodschappen in het dorp te gaan doen. Conditie helemaal niets. Na een goede 10 km dacht ik, ik wou dat ik thuis was, puffen en hijgen en een zeer achterwerk. Wat stom en dan te bedenken, dat ik vroeger makkelijk 50 tot 80 km wegtraptte zonder al teveel moeite. Op de racefiets zelfs meer. Brr, dat is een bittere leerschool, dus meteen het goede voornemen gemaakt meer te fietsen. Dat wandelen legt geen zoden aan de (conditie) dijk. Gisteren dan toch nog 30 km getrapt.
Gaat al iets beter houdt niet over.

Ik heb lekker mijn boek uitgelezen nog zo een 5000 te gaan. Gaat nooit lukken.
Omdat we nu niet in Duitsland zitten, maar in Nederland heb ik van de deugd een nood gemaakt en een workshop gevolgd bij Frank. We zittten niet al te ver van Emmeloord. Veel geleerd over licht settings in een ouderwetse opstelling. Wat kan ik hier van genieten en wat haal ik daar een energie uit.


Fred, een dagje van mij verlost, gaat fietsen via Schokland naar de balgstuw in Ramspol. Hij neemt zijn fototoestel mee en zorgt voor de plaatjes. Hij komt me voldaan, na 50 km, ophalen in Emmeloord. 
De Balgstuw
Op onze donderdag fietstocht kwamen we door het dorp Oene, langs een dorpscafé. Hier hebben we gelunched met een broodje. Omdat het zo goed verzorgd was en zij het predicaat hadden de beste biefstuk te serveren, besluiten we hier ‘s avonds te gaan eten. Dat is lang geleden, dat we dit zomaar spontaan gedaan hebben. Heerlijk even geen afwas en gedoe in de caravan. Echt vakantie voor beiden.

Vanmorgen zeiden we tegen elkaar: "We kunnen de hele dag in deze kleine ruimte blijven zonder ons te vervelen" en dat is ook zo. Omdat we internet hebben, zijn we niet van de buitenwereld afgesneden. Verder is het doodsstil op onze generator na, die pruttelt op de achtergrond. We wekken te weinig zonne-energie op om aan onze electrische behoefte te voldoen.



Zondag in Kampen is rustig. We zwerven wat door de straatjes bij een waterig zonnetje. In de haven liggen grote bemastte schuiten. Vroeger had Kampen een bloeiende visserij maar die is, door de drooglegging van het IJselmeer, kapot gegaan.  In het museum van Kampen verteld de laatste schipper van het terug lopen van de visstand en de gevolgen voor de vloot in nog geen 40 jaar. De man was aangeslagen toen hij vertelde over zijn schip Jente, genoemd naar zijn vrouw, die voor 7 kinderen moest zorgen terwijl hij de hele week weg was.
In de hoofdstraat kun je de oude statige huizen herkennen. Helaas zijn ook hier de beneden etage omgebouwd naar Blokker, Kruidvat en ga zo maar door.




Uit de kerk klinkt zwaarmoedig gezang uit volle borst. Het staat er behoorlijk vol met auto’s en fietsen. Het plaatsje Kampen heeft 11 kerken. Een van de kerken gaat uit en de zwart gekouste vrouwen en meisjes en net gekleede heren en jongens stromen naar buiten. Ik vind dit een echt Hollands tafreel uit de ……..jaren. Mooi dat dit nog bestaat.
Ouderwets zondag vieren.





Het schijnt van de week koud te worden, ik ben reuze benieuwd hoe de caravan zich houdt. Hij is in ieder geval niet winterhard, maar we willen het wel uitproberen om niet tot al te grote verassingen te komen als we naar Noorwegen gaan.




SaveSave