woensdag 11 april 2018

Spanje, Garriguella


En dan komen we erachter, dat we slechts 38 km van Stef en Jantine zitten. Plan B treedt in werking we gaan even gedag zeggen. Voor hen een reuze overval en ze vinden het super leuk. Tegen twaalf uur staan we voor de deur en worden we meer dan hartelijk verwelkomt. We zijn er drie jaar geleden ook langs gereden en toen moest er nog zoveel gebeuren. Al je het resultaat van harde arbeid en frustratie nu ziet, heb ik alleen maar bewondering. Je zult toch alles in Nederland achterlaten om je te vestigen in een land waarvan je de taal niet spreekt. En dan krijg je het ook nog voor elkaar, dat er water uit de kraan komt, elektra en riool zijn aangesloten. Je een super zuinig verwarmings systeem uit Polen geïnstalleerd krijgt  en je tuin als een plaatje erbij ligt. Knap hoor.
Ze hebben een heerlijke keuken aangebouwd, met grote openslaande tuindeuren. Veel houten balken zijn verwerkt, dat geeft een solide en cosy gevoel. Een muur in ruwe steen omdat dit de originele buitenmuur was. Kortom prachtig vooral met het zonnetje en het buiten-binnen gevoel.
Na de lunch stappen wij weer op, we moeten nog een kleine 400 kilometers naar Castres. We overnachten onder Brive op een plaatsje in de natuur.




We maken de foute beslissing om niet de péage te nemen. Het wordt een eindeloze tocht door kleine dorpjes en slingerachtige wegen. Schiet dus helemaal niet op. Fred dacht dat de fleche verte, (niet péage) vlak langs de péage ging en dan zou het niet zoveel uitmaken, omdat we toch geen hoge kruissnelheid hebben. Het landschap is schilderachtig mooi. Je ziet hier het voorjaar duidelijk, met bloeiende prunus bomen gele weilanden met paardenbloemen, het mooie voorjaarsgroen.
Inmiddels ben ik er ook achter gekomen, dat ik mijn jas vergeten ben. Niet echt handig, omdat er regen voorspeld wordt. Jantine heeft hem al gevonden dus verder hoef ik niet te zoeken. Ondanks de kleine ruimte kun je heel wat kwijtraken in de auto of de caravan.

Bij zus, Anja aangekomen drinken we eerst een kop koffie. Ik vertel haar van mijn jas en dat ik maandag naar Decathlon wil. Zij vindt het handiger het meteen te doen, omdat het weer slechter wordt en we morgen richting Albi gaan. Zo gezegd zo gedaan. Ik ben nu een jas rijker, die waterdicht is. Tot nu toe geen spijt van die beslissing gehad. Ik schijn mijn jassen altijd op vakantie te kopen, dus die traditie is voortgezet.


We drinken een biertje in de stad en daarna naar huis om te eten en te kletsen. Ook zij hebben enorm hard gewerkt om het huis bewoonbaar te maken. Charlie heeft een mooie open haard gebouwd in een blauwe schouw met een prachtig tegelmotief aan de zijkant. Hij straalt een heerlijke warmte uit.
 Ondanks het feit dat we elkaar zelden zien, pakken we snel de oude draad op. An blijft An en ik Ien. Onze karakters lijken op elkaar, maar zijn ook verschillend. (beide weten we goed wat we willenJ) Zij houdt van veel mensen om zich heen, ik niet. Ze heeft altijd logees, iets waar ik doodmoe van zou worden. Ik vind het prima zo met Fred en verder niets. Goede vrienden hebben we genoeg en die zijn in mijn hart. Die wil ik echt niet missen, maar iedere keer een party of logeerpartij met vrienden en vriendinnen, nee dat gaat mij te ver.



Zaterdag richting Albi. Een oude stad met een mooie kathedraal. 





We kijken hoog uit over de Tarn en de stad. Beneden ons een aangeharkte tuin in Franse stijl met buxus hagen.  Op de heenweg hebben we de bus genomen voor 2 Euro pp kom je de hele omgeving door en heb je geen parkeer probleem. Ideaal. En je ziet veel van de omgeving. De dag vliegt om als we om half zes de bus retour nemen. Lekker veel gelopen in het zonnetje en een goede indruk gekregen van de stad. ‘s Avonds worden we getrakteerd op een heerlijk diner in een Italiaans restaurant. Wat een leuke verrassing is dit. De pasta een echte aanrader en ook de gamba’s vooraf.

 
Zondag doen we het rustig aan. Anja wil inpakken en omdat ze deze week ook weer naar Engeland vliegen. We vermaken ons zelf en lopen een stukje in de omgeving. Albi had weer iets teveel van mijn knie ge-eist en dan zit hij gewoon te zeuren. Het weer is om, regen en wind zijn er voorspeld. Daarom wijzigen we onze bestemming van Frankrijk naar Spanje. Maandag vertrekken we richting Pyreneeën om bij Perpignan de grens over te steken.

Anja geeft advies over de route om sneller bij Perpignan te zijn. Wederom door allerlei dorpjes. Helaas is een straat te smal voor onze combi en ik raak net de spiegel van een Citroen Berlingo. Buiten het dorp regelen wij dit met de verzekering. Vervelend want hier zit je niet op te wachten.  Even afwachten wat dit geintje kost, want het heeft natuurlijk invloed op onze polis. 


We vinden een camping in het binnenland, waar we wat langer willen blijven. Er zijn hier drie natuurgebieden in de buurt. 


We hebben al een tocht gemaakt naar een klooster, de bergen in, prachtig mooi. Echt mediterraan qua begroeiing. Ook aan de huizen zie je dat je in een ander land bent. Veelal wit gepleisterd met blauwe voordeuren. De kust heeft rotsformaties, uitgesleten door wind en zout.


Vandaag boodschappen gedaan in de stromende regen en ons georiënteerd op een bezoek, morgen, aan het Dali museum in Figueres. Drijfnat zijn we geworden want het regent goed, zoals voorspeld.

In de caravan de kachel aan, thee zetten en een beetje bloggen, maakt het leven goed. Spullen drogen bij de kachel en genieten. We hebben het goed.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten